Η οικογένεια αποτελεί αδιαμφισβήτητα τον μεγαλύτερο φορέα κοινωνικοποίησης του ατόμου. Αυτή, μέσα από τις πράξεις της, θα συμβάλλει στον μετασχηματισμό του βιολογικού υποκειμένου σε κοινωνικοπολιτισμικο και θα διαπλάσσει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα του παιδιού.
Αρχικά και ίσως πιο σημαντικά, οικογένεια στη βασική της μορφή είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μας ενώνουν δεσμοί αίματος και αγχιστείας . Γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, αδέλφια… Αλήθεια, πόσοι από εσάς δεν αναπολείτε τα χρόνια που ήσασταν παιδιά; Με τους γονείς σας να σας μαγειρεύουν, να σας φροντίζουν και να προσπαθούν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, προκειμένου να έχετε τα πάντα -ή τουλάχιστον αυτό το πάντα που μπορούσαν να προσφέρουν; Με τα αδέλφια σας, που αποτελούν -ή εμείς αποτελούμε για αυτά- πρότυπα, που είναι -ή είμαστε- τα στηρίγματά τους; Με τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας; Πολλοί -μαζί κι εγώ- θα έχετε σίγουρα νοσταλγήσει τα φαγητά των γιαγιάδων σας και τα παιχνίδια με τους παππούδες σας, αν δεν είναι πια μαζί σας. Ωστόσο, αν υπάρχουν ακόμη τάπερ και βαζάκια με φαγητά στο ψυγείο σας -ο ιδιαίτερος αυτός τρόπος με τον οποίο οι γιαγιάδες μας μας δείχνουν την αγάπη τους-, τότε είστε τυχεροί, αφού σίγουρα θα τις έχετε ακόμη στη ζωή σας.
Οικογένεια, όμως, δεν είναι μόνο αυτή στην οποία βρεθήκαμε τυχαία. Οικογένεια για κάποια άτομα, μπορεί να είναι άνθρωποι, με τους οποίους όταν έρχονται σε επαφή, ξεχνιούνται, έχουν το θάρρος και την ανάγκη να τους εκμυστηρευτούν πράγματα της καθημερινότητας τους που πολλές φορές είτε διστάζουν, είτε προτιμούν να μην τα αναφέρουν στους γονείς τους και στα αδέλφια τους.
Οικογένεια για κάποιον μπορεί να αποτελεί η σχέση του. Ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράζεσαι στιγμές, συζητήσεις, ταξίδια, γέλια και χαρές, μα πάνω από όλα, το υπέρτατο των συναισθημάτων: την αγάπη. Το λεγόμενο άλλο σου μισό -εγώ θα πω το άλλο ολόκληρο- είναι εκείνο στο οποίο θα δείξεις την εμπιστοσύνη σου, θα του εκμυστηρευτείς πράγματα, θα σε βοηθήσει και θα το βοηθήσεις. Θα αλληλοσυμπληρώνετε τα κενά σας, όντας στήριγμα ο ένας στον άλλο.
Οικογένεια, ακόμη, μπορεί να είναι για κάποιον οι συνάδελφοί του στην δουλειά. Οι κατάλληλες συνθήκες εργασίας και η συνεργατικότητα μεταξύ των υπαλλήλων μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ ευχάριστο κλίμα, το οποίο θα μετατρέψει τον συνάδελφο σε φίλο, σε άνθρωπο που θα μπορείς να του πεις τις σκέψεις σου για το μέλλον και για τα προβλήματα του παρόντος.
Για κάποιον άλλο, οικογένεια μπορεί να είναι η παρέα των συμφοιτητών του. Τα άτομα εκείνα, τα οποία έχει επιλέξει να κάνει μαζί τους παρέα, να γελάσει, να διασκεδάσει και να ανταλλάξει -εκτός από σημειώσεις ή κόλλες αναφοράς- σκέψεις και «πιστεύω». Να ξημεροβραδιάζεται μαζί τους στη βιβλιοθήκη, να κάνει κραιπάλες και αμέτρητες βόλτες.
Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε, λέει η γνωστή φράση και αυτή η ρήση σαφώς επιβεβαιώνεται. Οι φίλοι -ή, για να είμαι πιο ακριβής, οι κολλητοί και οι κολλητές μας- είναι οι άνθρωποι εκείνοι, τους οποίους εμείς επιλέξαμε για οικογένεια. Αυτοί που θα είναι κάθε φορά δίπλα μας, θα μας συμπαρασταθούν, θα μας θυμώσουν, θα νευριάσουν μαζί μας, αλλά, στο τέλος, πάντα θα υπερισχύει η αγάπη τους. Είναι οι άνθρωποι, που μαζί τους εξελισσόμαστε και εμείς. Που με την χαρά τους, με τις επιτυχίες τους, εμείς χαιρόμαστε διπλά και τριπλά.
Σε αυτούς που θεωρεί ο καθένας οικογένεια!
