«Αρχή ήμισυ παντός», είπε ο Πλάτωνας και έκτοτε η έννοια της αρχής παίζει καθοριστικό ρόλο στις ζωές όλων ως ένα κομβικό σημείο εκκίνησης που προοικονομεί ολόκληρη την πορεία που θα ακολουθήσει . Ποια είναι όμως η αρχή και ποιο το παν στην ζωή κάποιου;
Στερεοτυπικά, οι περισσότεροι θεωρούν ότι η «αρχή» είναι μοναδική και πρόκειται για την στιγμή της γέννησης του ατόμου και ότι όλη η υπόλοιπη ζωή του είναι το «παν», που βρίσκεται σε πλήρη εξάρτηση με την «αρχή» και κινείται σε συνεχή τροχιά γύρω από αυτήν. Στην πραγματικότητα, όμως, το πάν είναι αρχή. Τα πάντα στην ζωή ενός ανθρώπου είναι μικρές ή μεγάλες εκκινήσεις που νοηματοδοτούν διαφορετικά την ύπαρξη του. Μία νέα γνωριμία, το ξεκίνημα μιας διαφορετικής δουλειάς, μια μετακόμιση ή ακόμη και το πρωινό καθημερινό ξύπνημα αποτελούν αυτό που ονομάζουμε αρχή, ενώ μια σειρά από αρχές συστήνουν την «ζωή».
Σήμερα, η έννοια της αρχής έχει θεοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, ακριβώς επειδή παρουσιάζεται ως κάτι που απολαμβάνουν μόνο όσοι έχουν βιώσει μια έντονη και συχνά δύσκολη εμπειρία και νιώθουν την ανάγκη να ξεκινήσουν από το μηδέν. Το κλειδί, ωστόσο, βρίσκεται στην απομυθοποίηση της επανεκκίνησης και στην συνειδητοποίηση ότι καθημερινά εμφανίζονται ευκαιρίες να κάνουμε μια νέα αρχή, προκειμένου να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και την καθημερινότητά μας.
Μέσα από την συζήτηση μου με νέους ανθρώπους σχετικά με τις έννοιες της επανεκκίνησης και της αναγέννησης άκουσα ενδιαφέρουσες απόψεις σχετικά με το εν λόγω ζήτημα:
Μόνα
«Κάθε Σεπτέμβριο που ξεκινάει το ακαδημαϊκό έτος νιώθω ότι κάνω μια καινούργια αρχή. Ίσως μέσω της διαδικασίας της αναγέννησης, επαναπροσδιορίζεις τους στόχους και τις προτεραιότητές σου και γίνεσαι πιο παραγωγικός σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση στασιμότητας στην οποία βρισκόσουν. Δεν ξέρω, ωστόσο, κατά πόσο αυτό είναι πάντα εφικτό εφόσον η ζωή κυλάει γραμμικά και συμβαίνουν ταυτόχρονα πολλά και διαφορετικά πράγματα που δεν είναι πάντα υπό τον έλεγχο μας».
Αλεξάνδρα
«Το συναίσθημα της επανεκκίνησης το ένιωσα όταν ξεκίνησε το πανεπιστήμιο και η φοιτητική ζωή. Όσο είσαι στο σχολείο, βρίσκεσαι σε ένα ασφαλές περιβάλλον με διαμορφωμένες ισορροπίες και παρέες. Όταν μπαίνεις στο πανεπιστήμιο αρχίζει μια διαδικασία προσαρμογής σε ένα νέο περιβάλλον και ίσως επαναπροσδιορισμού του εαυτού σου, γιατί καλείσαι να γνωρίσεις νέους ανθρώπους και να κάνεις καινούργιους φίλους που δεν γνωρίζουν τίποτα για εσένα. Άρα, όλοι ξεκινάμε από το μηδέν. Προσωπικά, στο πανεπιστήμιο άρχισα να είμαι πιο κοινωνική και όχι τόσο ντροπαλή με αποτέλεσμα να ανοίγομαι πιο εύκολα σε ανθρώπους και νέες σχέσεις, κάτι το οποίο μέχρι πριν δε συνέβαινε»
«Πιστεύω η “αναγέννηση” είναι κυρίως ψυχολογική και όχι τόσο πρακτική. Δεν αλλάζεις εσύ αλλά ο τρόπος που βλέπεις και διαχειρίζεσαι τα πράγματα. Ίσως, είναι απλώς μία αφορμή για να ξεκαθαρίσεις καταστάσεις και να βάλεις καινούργιους στόχους οι οποίοι θα φαίνονται πιο καθαρά στον ορίζοντα και θα έχεις,επομένως, μεγαλύτερο κίνητρο να τους πετύχεις».
Αντιγόνη
«Πρόσφατα, έκανα μια καινούργια και ριζική αρχή στην ζωή μου. Γνώμονας ήταν το δικό μου καλό και οι ουσιαστικές επιθυμίες μου για την ζωή, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η αρχή αυτή να είναι επιτυχής. Ομολογώ πως στην αρχή ήταν τρομακτική και αρκετά δύσκολη, διότι με έβγαλε από αυτό που αποκαλούμε “ζώνη ασφαλείας”. Ωστόσο, με ανάγκασε να πάρω αποφάσεις και να βιώσω καινούργιες και πολύτιμες εμπειρίες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχα την ευκαιρία να βιώσω».
Για τον καθένα υπάρχει ένα διαφορετικό σημείο εκκίνησης, ένα σημείο στο οποίο ο ίδιος αποφασίζει να σπάσει το καλούπι μέσα στο οποίο είχε μάθει να ζει και να πλάσει από την αρχή κάτι καινούργιο και πιο βολικό. Το σίγουρο είναι πως αυτό το καλούπι σπάει πολλές φορές στην διάρκεια της ζωής μας και όσο και αν στιγμιαία το αντιμετωπίζουμε ως αποτυχία, μακροπρόθεσμα αποδεικνύεται πως αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερα αναζωογονητική και ωφέλιμη για όποιον επιλέξει να την ακολουθήσει. Είμαι πεπεισμένη, άλλωστε, πως αν επαναλάβω σε λίγα χρόνια την ίδια ερώτηση στα ίδια πρόσωπα θα έχουν μια καινούργια ιστορία προσωπικής επανεκκίνησης να μου διηγηθούν. Ας συμφιλιωθούμε, λοιπόν, με τις νέες αρχές και ας είμαστε περήφανοι που αντί να μένουμε στάσιμοι, μηδενίζουμε και ξεκινάμε ξανά.