Επιστήμονας ή Καλλιτέχνης;

Γενικά στην καθημερινότητα μας, εύκολα μπορεί κανείς να παρατηρήσει πως περιβαλλόμαστε από δίπολα: φως ή σκοτάδι, μέρα ή νύχτα, ζεστό ή κρύο. Ένα παραδοσιακό δίπολο είναι αυτό της τέχνης εναντίον της επιστήμης. Συχνά προβάλλεται από την κοινωνία –από την εκπαίδευση κιόλας- πως ή μπορείς να γίνεις επιστήμονας ή καλλιτέχνης, δύο έννοιες τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες που η καθεμία έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και η εξίσωση “Τέχνη vs Επιστήμη” αναπτύσσεται ως εξής:

O επιστήμονας

Ο καλλιτέχνης

Έχει λογική σκέψη, βασίζεται στο νου. Έχει μια ενασχόληση πιο απτή, πιο πρακτική. Αντιλαμβάνεται ρεαλιστικά την πραγματικότητα, σχεδόν ψυχρά. Είναι «τετράγωνος». .Δεν έχει φαντασία.

Βασίζεται στο συναίσθημα, έχει πιο ελεύθερη σκέψη. Ασπάζεται την θεωρία, κυνηγά την έμπνευση. Έχει μια οπτική σουρεαλιστική ως προς την πραγματικότητα. Είναι αιθεροβάμων. Καλλιεργεί την φαντασία του.

 

Τι γίνεται όμως για αυτούς που δεν βλέπουν την διαίρεση, αλλά μια αφορμή για πρόσθεση; Γίνεται να συνυπάρξουν τέχνη και επιστήμη;

Από όταν ήμασταν μικρά παιδιά που παίζαμε στις παιδικές χαρές και βλέπαμε «καρτούν», μάθαμε να διαχωρίζουμε αυτά τα δύο. Αγνοούσαμε πως ακριβώς αυτά τα «καρτούν» ήταν η απάντηση σε αυτό το διαχρονικό δίπολο, γιατί το animation είναι πιο προφανής και παραδοσιακή σύζευξη αυτών των δύο εννοιών.

Καθώς περνούν τα χρόνια παρατηρεί κανείς πως οι animated ταινίες γίνονται όλο και πιο ρεαλιστικές, με τους φανταστικούς κόσμους που παρουσιάζουν να φαντάζουν σαν κάτι το πραγματικό. Οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τέτοιου είδους ταινίες, είναι οι ίδιοι καλλιτέχνες-επιστήμονες. Έχοντας μια εξαιρετική γνώση της πληροφορικής επιστήμης, πρώτα συλλαμβάνουν μία ιδέα για έναν «παραμυθένιο» κόσμο. Στην συνέχεια, τον δημιουργούν.

Όντας όμως τόσο ονειροπόλοι καλλιτέχνες, όσο και πρακτικοί επιστήμονες, δεν αρκεί να δημιουργήσουν τον κόσμο μέσω του υπολογιστή τους, αλλά πρέπει και να τον προσαρμόσουν όσο καλύτερα μπορούν στην πραγματικότητα. Αυτό που κάνουν στην συνέχεια λοιπόν, είναι να παρατηρούν τι συμβαίνει στην φύση –πρώτα και κύρια στον φωτισμό. Με βάση αυτό λοιπόν την κλασικά παραδοσιακά επιστημονική παρατήρηση, φέρνουν στην ζωή αυτό που βρίσκεται στο μυαλό τους.

Ωστόσο, μια αυστηρά πραγματιστική προσέγγιση δεν αρκεί για τη δημιουργία ενός μη πραγματικού κόσμου. Καλούνται πάλι λοιπόν, με βάση τον στόχο τους (από το να κάνουν να ρομπότ να είναι έμβιο ον, μέχρι να αποδώσουν τα συναισθήματα των χαρακτήρων τους), να προσδώσουν το λίγο πιο φανταστικό στοιχείο στην δημιουργία τους. Τότε ο επιστήμονας, καλείται να αφήσει τα επιστημονικά του δεδομένα και να οδηγηθεί με βάση την φαντασία του. Τότε ο επιστήμονας γίνεται και πάλι καλλιτέχνης.

Τότε έχουμε το πλήρες «Τέχνη+ Επιστήμη».

Βασισμένο στην TED ομιλία της Danielle Feinberg, Διευθύντρια Φωτογραφίας του κινηματογραφικού στούντιο της PIXAR.

 

Μετάφραση: Νίκη Σαριδάκη

https://embed.ted.com/talks/lang/en/danielle_feinberg_the_magic_ingredient_that_brings_pixar_movies_to_life

Παρόμοια Άρθρα

Osmosis - TEDx AUTH
Περισσότερα
The Cleaningans - TEDx AUTH
Περισσότερα
lets-talk-about-comedy
Περισσότερα