How to lose a guy in 10 days, Notting Hill, 10 things I hate about you, Clueless… Αυτές είναι λίγες μόνο από τις πολύ γνωστές ταινίες του Hollywood που ανήκουν στο είδος των romcom. Πιστέψτε με, όταν λέω ότι θα μπορούσα να αραδιάσω πολλές ακόμα, γιατί ειλικρινά τις έχω δει όλες -ή σχεδόν όλες. Για την ιστορία, αν δεν το ξέρετε ήδη, οι romcoms, ή αλλιώς οι ρομαντικές-κομεντί, είναι ταινίες ρομαντικές -όπως προδίδει και ο τίτλος- με αρκετά κωμικά στοιχεία. Αυτές, λοιπόν, οι ταινίες μεσουρανούσαν στην Αμερική τη δεκαετία του ’90 και στις αρχές των πολυαγαπημένων μου ’00s.
Οι παραγωγές ρομαντικών-κομεντί ήταν τόσες πολλές αυτά τα χρόνια που μου πήρε ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να τις δω όλες. Άξιζε όμως! Αυτό το είδος το αγαπώ και είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι μόνη.
Είναι γεμάτες από στερεότυπα; Ναι! Δημιουργούν ειδυλλιακές εικόνες για το πώς είναι οι ερωτικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; Πάλι, ναι! Παρ’ όλα αυτά, είναι σίγουρα η ένοχη απόλαυσή πολλών από εμάς! Είναι οι ταινίες που μας συντρόφευσαν σε όλη την εφηβεία, οπότε όταν τις ξαναβλέπουμε είναι σαν να ανοίγεται ένα ντουλαπάκι αναμνήσεων που μας πηγαίνει πίσω στον δεκαπεντάχρονο εαυτό μας, που χαιρόταν με τη χαρά των ηρώων των romcoms.
Πέρα από την πόρτα που ανοίγουν στην εφηβική ηλικία, όμως, αυτές οι ταινίες αποτελούν μια διέξοδο στις πιεστικές, δύσκολες και αγχωτικές μέρες της ενήλικης ζωής. Για εμένα, υπάρχουν κάποιες μέρες που είμαι τόσο εξουθενωμένη από το διάβασμα ή τη δουλειά, που το μόνο που θέλω να κάνω είναι να αδειάσω τελείως το κεφάλι μου από τις σκέψεις και τις έγνοιες μου. Βάζοντας, λοιπόν, μία από τις τόσο όμορφες και ευχάριστες αγαπημένες μου κομεντί, χαλαρώνω και βρίσκω την ηρεμία που επιζητώ.
Άλλος ένας λόγος που καθιστά τις ρομαντικές ταινίες τόσο αγαπητές είναι το γεγονός ότι το τέλος είναι προβλέψιμο. Ξέρουμε ότι στατιστικά κατά 99,9% θα έχουν αίσιο τέλος. Αυτό ασυνείδητα, μας δίνει -τουλάχιστον σε εμένα- την αίσθηση ότι είμαστε σε θέση να ελέγξουμε έστω και ένα μικρό μέρος της ζωής μας. Μας προσφέρει μια προσωρινή ανακούφιση, μια αίσθηση ότι μπορούμε να έχουμε «το πάνω χέρι», έστω και γι’ αυτό το τόσο ασήμαντο πράγμα. Τα romcoms έχουν μια αίσθηση μαγείας και αυτή η μαγεία είναι που μας ελκύει και μας παρασύρει, όση ώρα τα παρακολουθούμε. Ωστόσο, παρά το μαγικό τους στοιχείο, κινούνται σε ένα ρεαλιστικό κοινωνικό πλαίσιο και αυτό μας κάνει να ονειροπολούμε και να ονειρευόμαστε, τοποθετώντας τους εαυτούς μας στη θέση των πρωταγωνιστικών ρόλων.
Παράλληλα, θα ήταν ψέμα να πούμε ότι δεν έχουμε ερωτευτεί, έστω μια φορά όλοι και όλες στη ζωή μας. Γι’ αυτό, μέσα από τα παθήματα των πρωταγωνιστών, ταυτιζόμαστε και ίσως βλέπουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, όταν είμαστε ερωτευμένοι, ή του πώς θα θέλαμε να είμαστε -ακόμα και του πώς θα θέλαμε να είχε εξελιχθεί ή να εξελιχθεί η δική μας «ιστορία αγάπης».
Για το τέλος, κράτησα το καλύτερο και το πιο σημαντικό για εμένα. Σε αυτές τις ταινίες βλέπουμε ανθρώπους να αλλάζουν προς το καλύτερο, για να κερδίσουν το άτομο που αγαπάνε. Εντάξει, μπορεί αυτή η αλλαγή να μην γίνεται πάντοτε με ρεαλιστικό τρόπο ή σε ρεαλιστικό χρονικό διάστημα μέσα από την πλοκή της ταινίας, αλλά τουλάχιστον μας κάνει να ελπίζουμε ή να εμπνεόμαστε για το πώς θέλουμε να γίνουμε ως άνθρωποι ή για το πώς φανταζόμαστε τους ιδανικούς μας ερωτικούς συντρόφους. Σίγουρα, τα πρότυπα που δημιουργούν παρά-είναι τέλεια και ουτοπικά, θα έλεγε κανείς, αλλά θα σταθώ στα θετικά των romcoms σε αυτό το post.
Όπως, λοιπόν, θα έχετε καταλάβει ως τώρα, σας προτρέπω να δείτε ξανά τις αγαπημένες σας romcoms. Αν ανήκετε στην κατηγορία όσων δεν έχουν δει ποτέ καμία τέτοια ταινία, υποθέτω ότι ήδη έχετε μπει σε κάποια συνδρομητική πλατφόρμα και αναζητάτε τους τίτλους που έγραψα στην αρχή. Αν, πάλι, δεν σας έπεισα καθόλου, ελπίζω τουλάχιστον οι ταινίες και τα είδη που βλέπετε να σας γεμίζουν όσο εμένα οι rom-coms!
