Οι άνθρωποι είμαστε πολύ διαφορετικοί μεταξύ μας, ωστόσο οι ελπίδες και οι στόχοι μας πολλές φορές συγκλίνουν. Αυτό μπορεί να συμβαίνει διότι παίρνουμε παρόμοια ερεθίσματα, ή και διδάγματα, από τον κοινωνικό μας περίγυρο, αλλά και επειδή η αλληλεπίδραση που έχουμε μεταξύ μας αποτελεί απαραίτητο κριτήριο επιβίωσης. Βέβαια οι στόχοι μας κυρίως πηγάζουν από τις προσωπικές μας επιθυμίες οι οποίες αλλάζουν ανάλογα με την ηλικία και τις συνθήκες που μας περιβάλλουν. Όταν ήμασταν μικροί οι στόχοι μας έπαιρναν περισσότερο τη μορφή ονειροπολήσεων, ενώ όσο μεγαλώναμε άρχισαν να γίνονται πιο συγκεκριμένοι και μετρημένοι.
Ένας στόχος τον οποίο οι περισσότεροι από εμάς μοιραστήκαμε ή και μοιραζόμαστε ακόμα είναι η επιθυμία να περάσουμε σε κάποια σχολή δημόσια ή ιδιωτική. Υπάρχουν βέβαια και νέοι που εντάσσονται απευθείας στο χώρο εργασίας, μία αξιέπαινη επιλογή φυσικά, ωστόσο εμείς σε αυτό το άρθρο θα εστιάσουμε στα μονοπάτια που δημιουργούνται κυρίως μέσω των ακαδημαϊκών σπουδών. Η κοινωνία μας, λοιπόν, από μικρή ηλικία μας μαθαίνει τη σημαντικότητα της απόκτησης ενός πτυχίου το οποίο θα επικυρώνει τις γνώσεις μας προς ένα αντικείμενο και θα μας βοηθήσει αργότερα να βρούμε μία σταθερή εργασία. Με τη συμπλήρωση των 18 ετών ηλικίας μας, που σημαίνουν την ενηλικίωση μας, έρχεται και η πρώτη, αλλά όχι τελευταία, μεγάλη επιλογή που πρέπει να κάνουμε η οποία θα καθορίσει, έμμεσα ή άμεσα, την μελλοντική μας ζωή.
Ωστόσο, η πραγματική ενηλικίωση συνήθως καταφθάνει μετά το πέρας των προπτυχιακών σπουδών, την περίοδο που καλούμαστε να στηρίξουμε από μόνοι μας τον εαυτό μας και να αναλάβουμε τις ευθύνες ενός ενήλικα. Σε αυτή την περίοδο της ζωής μας δεν υπάρχει κάποιος οδηγός που θα μας δείξει το σωστό δρόμο. Οι επιλογές είναι ατελείωτες, και παρόλο που αρκετοί άνθρωποι θα βρίσκονται εκεί για να μας συμβουλέψουν, οι τελικές αποφάσεις θα είναι απόλυτα δικές μας. Ποιες είναι όμως αυτές οι επιλογές και πως θα ξέρουμε ποια είναι η πιο κατάλληλη;
Πρώτη και πιο συνηθισμένη είναι η εύρεση μίας εργασίας που θα σχετίζεται με το αντικείμενο σπουδών ή και την πρακτική που θα έχουμε κάνει πριν παραλάβουμε το πτυχίο. Μία πολύ λογική και αποτελεσματική θεωρητικά απόφαση, που όμως κρύβει και αυτή τις δυσκολίες της λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην αγορά εργασίας τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Η δεύτερη επιλογή, επίσης αρκετά διαδεδομένη αλλά πιο περίπλοκη από άποψη οικονομικής ευχέρειας, είναι η συνέχιση των σπουδών για την απόκτηση ενός μεταπτυχιακού, και έπειτα ίσως κάποιου μάστερ ή διδακτορικού, που θα εστιάζει στην ειδίκευση σε ένα τομέα του αντικειμένου των προπτυχιακών σπουδών. Σε αυτή την περίπτωση αν η έρευνα που θα κάνει ο φοιτητής είναι επαρκής, οι ορίζοντες που θα του ανοιχτούν είναι απέραντοι, διότι συνεχώς δημιουργούνται νέα αντικείμενα έρευνας που συνδυάζουν γνώσεις από παραπάνω από μία βασικές σχολές. Φυσικά και αυτή η επιλογή περιλαμβάνει την παραμονή στη χώρα σπουδών ή την αναζήτηση γνώσεων σε κάποια άλλη.
Είναι ευδιάκριτο το γεγονός ότι οι παραπάνω επιλογές θέτουν το ερώτημα της παραμονής στη χώρα καταγωγής ή την επιθυμία συνέχισης των σπουδών ή της εύρεσης εργασίας σε κάποια άλλη χώρα ή ενδεχομένως και ήπειρο. Ήδη ένα τεράστιο ποσοστό των Ελλήνων έχει φύγει στο εξωτερικό, ενώ πολλοί περισσότεροι σκέφτονται να ακολουθήσουν την ίδια διαδρομή. Η επιλογή αυτή στις περισσότερες περιπτώσεις έγινε λόγω οικονομικών αναγκών, και παρ΄ ότι δεν είναι ιδανική, πρέπει να αναγνωρίσουμε την ύπαρξή της. Υπάρχουν βέβαια και νέοι που θέλουν ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης να καταφύγουν στο εξωτερικό διότι το αντικείμενο του ενδιαφέροντος τους εκεί είναι πιο διαδεδομένο και άρα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για έρευνα και εργασία.
Και ερχόμαστε εν τέλει στις λιγότερο διαδεδομένες αλλά εξίσου υπαρκτές επιλογές. Μία από αυτές είναι η ολοκληρωτική αλλαγή των σπουδών και η μετάβαση σε κάποια άλλη σχολή. Η λογική πίσω από αυτή είναι αρκετά ξεκάθαρη, διότι, όταν καλούμαστε να επιλέξουμε τη σχολή που θέλουμε να ακολουθήσουμε, είμαστε ακόμη πολύ μικροί και ίσως δεν γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα κερδίσει το ενδιαφέρον και την περιέργεια μας. Μπορεί στην τελική να επιλέξουμε κάτι αλλά με την ωριμότητα που συνοδεύεται από την ενηλικίωση είμαστε ικανοί να αναθεωρήσουμε και με θάρρος να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση που μας καλύπτει περισσότερο. Το ίδιο ισχύει αν επιδιώξουμε να πάρουμε ένα δεύτερο πτυχίο, παραπλήσιο του προηγούμενου για να διευρύνουμε τις γνώσεις μας, ή ακόμα και αν επιλέξουμε μετά τις σπουδές μία εργασία που κατά βάση δεν έχει πολλά κοινά με το πτυχίο μας. Οι επιλογές βέβαια δεν σταματάνε εδώ αλλά ένα και μόνο άρθρο δεν φτάνει για να τις αναλύσει όλες. Επομένως, όσο υπάρχει διάθεση και δημιουργικότητα τα μονοπάτια και οι διακλαδώσεις τους συνεχώς θα αυξάνονται. Όσον αφορά το ερώτημα ποια επιλογή είναι η πιο κατάλληλη για εμάς, δεν θεωρώ ότι μπορεί να δοθεί κάποια συγκεκριμένη απάντηση. Προχωρώντας στη ζωή θα κάνουμε λάθη, θα αλλάζουμε αποφάσεις και θα ψάχνουμε συνεχώς για τα πράγματα που ικανοποιούν τις ανάγκες μας τις δεδομένες στιγμές. Και στην τελική, δεν έχει σημασία αν η διαδρομή που θα διαβούμε είναι εύκολη ή δύσκολη, ο καθένας μας μετράει διαφορετικά τις δυνάμεις του, αρκεί το ταξίδι τελικά να αξίζει την προσπάθεια.
Φωτογραφία: Εβελίνα Παπαδοπούλου