«Η φτώχεια δεν είναι ατυχία, αλλά αδικία»
10 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το αύριο αποτελεί μια ευκαιρία να θυμηθούμε τι σημαίνει, πραγματικά, να είσαι άνθρωπος.
Ένας κόσμος ο οποίος έβγαινε σοβαρά τραυματισμένος από δύο Παγκόσμιους Πολέμους, με εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες, με μεγάλο αριθμό ορφανών παιδιών και προσφύγων. Ένας κόσμος που έγινε βορά των εθνικισμών, του φασισμού και του ρατσισμού, οραματιζόταν πλέον και αναλάμβανε την δέσμευση να αγωνιστεί για έναν ειρηνικό κόσμο με δικαιώματα και ελευθερίες για καθεμία και καθένα δίχως διακρίσεις. Τότε, πάρθηκε η απόφαση να καθιερωθεί η συγκεκριμένη ημέρα, 10 Δεκεμβρίου 1948, για την προστασία αυτών των ανθρώπων –και όλων των ανθρώπων.
Σίγουρα, κάποιες καταστάσεις από εκείνες μας φαίνονται γνωστές, σήμερα. Εν έτει 2019, ζούμε σε έναν τόσο διαφορετικό, αλλά και τόσο ίδιο κόσμο. Κερδίζουν έδαφος νεοναζιστικές και φασιστικές αντιλήψεις και φωνές μίσους και βίας. Να θυμηθούμε πως η προστασία κάθε πολίτη από τη ρατσιστική βία και τον ρατσιστικό λόγο δεν αποτελεί μόνο ατομικό δικαίωμα του πολίτη, αλλά εγγύηση για τη διαφύλαξη και την προστασία της Δημοκρατίας και της ειρηνικής συνύπαρξης. Και μας αφορά όλες και όλους.
Σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης: «Είναι καθολικά, αδιαίρετα και αναπαλλοτρίωτα. Είναι τα δικαιώματα που έχει ο καθένας εγγενώς ως άνθρωπος, ανεξάρτητα από τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό. Σε αυτά εδράζεται το κράτος δικαίου και από αυτά απορρέουν οι δημοκρατικές αξίες κάθε ευνομούμενης πολιτείας, της οποίας πρωταρχική υποχρέωση είναι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου».
Σήμερα, σε μια Ελλάδα της κρίσης, σε έναν κόσμο της κρίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον άνθρωπο. Προσπαθούμε με πολυδιάστατο αγώνα, να διασφαλίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα σε κάθε τους έκφανση για κάθε μειοψηφία, για κάθε ευάλωτη ομάδα, πολλές εκ των οποίων ήταν αόρατες μέχρι σήμερα. Τα κύρια συστατικά είναι η αλληλεγγύη και ο σεβασμός. Μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε και να δράσουμε. Ρόλος μας είναι να μιλήσουμε για τους ανθρώπους που δεν έχουν φωνή.
Ο αγώνας για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι εύκολος, δεν έχει ημερομηνία λήξης. Αλλά είναι απαραίτητος. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου, «ακριβώς επειδή ο αγώνας για τη διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί παρά να είναι αέναος και να συνεχίζεται όσο εξελίσσονται οι κοινωνίες, όσο υπάρχει ο άνθρωπος, αυτή η ημέρα θα παραμένει για πάντα επίκαιρη για να μας θυμίζει όσα μένει ακόμη να κάνουμε μέχρι την πλήρη απόλαυση των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου που διαβιεί στη χώρα μας, μέχρι την τελική χειραφέτηση της κοινωνίας».
Μετάφραση: Νίκη Σαριδάκη