Ευχαριστώ, λέξη τόσο δύσκολη, αλλά τόσο απαραίτητη στις ανθρώπινες σχέσεις όσο το συγνώμη και το σ’ αγαπώ. Μας είναι τόσο δύσκολο μερικές φορές να ευχαριστήσουμε κάποιον για την προσφορά του, για την στήριξή του, για τη συμβολή του γενικότερα στη ζωή μας, όχι μόνο πρακτικά αλλά πολύ περισσότερο συναισθηματικά.
Υπάρχουν, λοιπόν, δύο καταστάσεις, όταν μιλάμε για βοήθεια. Στην πρώτη οι άνθρωποι προσφέρουν έχοντας κάποιο όφελος, πράγμα όχι απαραίτητα κακό, ενώ στη δεύτερη κάποιος θα σε βοηθήσει χωρίς κανένα όφελος και μάλιστα, πολλές φορές, εν αγνοία του. Σε αυτούς τους ανθρώπους είναι αφιερωμένο το παρόν άρθρο. Σε όλους εκείνους τους ανθρώπους της ζωής μας, που υπήρξαν αρωγοί στην προσπάθειά μας, να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα, να τολμήσουμε να προχωρήσουμε, να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που πίστεψαν σε εμάς, όταν εμείς οι ίδιοι δεν είχαμε ούτε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας ούτε περίσσιο θάρρος να πάρουμε ένα, πιθανόν, επίπονο ρίσκο. Σε όλους εκείνους που είδαν αυτό το κάτι σε εμάς και μας έσπρωξαν προς ένα στόχο, προς μια νέα εμπειρία, προς μια πτυχή του εαυτού μας που δεν είχαμε καν ανακαλύψει.
Δεν γίνεται βέβαια λόγος μόνο για τους γονείς μας ή τους φίλους μας, που θεωρούμε αυτονόητο ότι έχουμε τη στήριξη τους, αλλά περισσότερο για κάποιον άνθρωπο του περιβάλλοντος μας, με τον οποίο αν και δεν αναπτύξαμε ιδιαίτερη σχέση, εκείνος δεν περιορίστηκε στα αυτονόητα. Ίσως είναι ένας καθηγητής, ένας οικογενειακός φίλος, κάποιος γείτονας ή ο προπονητής σου. Εκείνος, δηλαδή, ο άνθρωπος που σε έπιασε και σου είπε «ξεκίνα, δημιούργησε, προχώρα, μπορείς». Εκείνος ο άνθρωπος που έδειξε να πιστεύει σε εσένα και στις δυνατότητες σου και σε παρότρυνε να τις εκμεταλλευτείς, όχι επειδή εκείνος θα επωφελούνταν με κάποιο τρόπο, αλλά γιατί εσύ ο ίδιος το χρωστάς στον εαυτό σου. Εκείνος ο άνθρωπος που αποτέλεσε για εσένα έμπνευση χωρίς καν να το καταλάβει.
Και βέβαια η έμπνευση και η εκτίμηση σου προς εκείνον δεν προέρχεται μόνο από τα λόγια του, αλλά γιατί έδειξε να τα εννοεί και πολύ περισσότερο επειδή τα κάνει και ο ίδιος πράξη. Τέτοιοι άνθρωποι, που σε εμπνέουν να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου, σίγουρα προσπαθούν και οι ίδιοι για το αντίστοιχο. Κάνουν πράξεις, καταβάλλουν προσπάθεια, δημιουργούν. Και αυτό αποτελεί μεγαλύτερη έμπνευση και ώθηση για σένα.
Κατάλαβες, επομένως, για ποιους ανθρώπους μιλάμε. Ναι, ίσως έχεις συναντήσει κάποιον τέτοιον «ευεργέτη» των ονείρων σου. Σίγουρα εμείς είμαστε κύριοι του εαυτού μας και βέβαια σε εμάς τους ίδιους οφείλουμε στο μεγαλύτερο ποσοστό την κάθε επιτυχία μας, ωστόσο πολλές φορές χρειαζόμαστε μία ώθηση να μας σπρώξει προς την επιτυχία.
Εκεί, λοιπόν, εισέρχεται το ευχαριστώ﮲ όταν πάρεις αυτή την απόφαση, όταν ξεπεράσεις τον εαυτό σου και τολμήσεις, όταν βγεις από τα όρια της ασφάλειάς σου, όταν έρθει ή δεν έρθει η επιτυχία, γιατί σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα αλλά η προσπάθεια. Τότε κάνε λίγο πίσω και σκέψου εκείνον που σε ώθησε σε αυτό, που δεν έκανε πολλά αλλά φτάνει και μία κουβέντα για να σε κάνει να σηκωθείς από τον καναπέ σου και να γίνεις καλύτερος, να γεμίσεις εμπειρίες, να γίνεις και εσύ ένας τέτοιος άνθρωπος, να βοηθήσεις και να εμπνεύσεις. Τότε, όποτε βρεις την ευκαιρία, πες του ένα ευχαριστώ. Δεν είναι τόσο δύσκολο και σίγουρα θα εκτιμηθεί.
Πόσο αισιόδοξος και ελπιδοφόρος γίνεται ο κόσμος όταν εκτιμάμε τη στήριξη του άλλου, πόσο μειώνεται ο εγωισμός μας όταν τολμάμε να πούμε «δεν τα κατάφερα μόνος μου», πόσο πιο μπροστά θα ήταν ο κόσμος αν συνειδητοποιούσαμε ότι στηριζόμαστε στη συνεργασία, στην αλληλεγγύη, στην ανθρωπιά, στη συνεισφορά!
«Εάν μπόρεσα να δω πιο μακριά, είναι γιατί στεκόμουν πάνω σε ώμους γιγάντων» είπε ο Νεύτωνας και είναι η γνωστότερη φράση και ίσως ο καλύτερος τρόπος για να ευχαριστήσεις τους εμπνευστές σου.
Ευχαριστώ, λοιπόν! Ευχαριστώ από καρδιάς!