Συγχρονισμός δεδομένων και ανθρώπων

Σε έναν κόσμο διαφορετικών ταχυτήτων, που ο καθένας βρίσκεται σε διαφορετικό σημείο κοιτάζοντας από διαφορετική απόσταση τον τερματισμό, καθιστά την συγχρονισμένη αλληλεπίδραση με τα άτομα που θα τύχει να βρεθούν δίπλα σου, μεγαλύτερης σημασίας και απορίας.

Το κόνσεπτ του χρόνου παραμένει αδιάβλητο υπενθυμίζοντας μας τη σημαντικότητα της κάθε πράξης. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω όσο κι αν θα θέλαμε, ούτε και να ανατρέξουμε στα επόμενα κεφάλαια όσο κι αν μας σκοτώνει το σασπένς. Φτωχοί και πλούσιοι κινούνται γύρω από την έννοια του χρόνου, έννοια πολύπλοκη που συχνά αφήνουμε να κάνει τη δουλειά της αφού είναι έξω από τον έλεγχο μας. Σαν κόνσεπτ εξ ορισμού είναι κάτι που πάντα θα μας ξεφεύγει.

Ο χρόνος δεν λογαριάζει την δυσκολία κατανόησης που προκαλεί στους ανθρώπους, και εισάγει μια δεύτερη έννοια, αυτή του συγχρονισμού, στους πρόποδες του οποίου έχουν στηριχτεί μερικές από τις μεγαλύτερες φιλοσοφίες. Η μοίρα, το γραφτό, ο στωικισμός, το κάρμα που θα σε φέρει στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή.

Ο ρυθμός, το τέμπο της καθημερινότητας μας υποδεικνύει την «μουσική» κατηγορία στην οποία εμπίπτουμε. Όπως και στη μουσική όμως, η ολοκληρωμένη καλλιέργεια έρχεται όταν αφιερώνουμε ενέργεια και σε διαφορετικά είδη της, μακριά από τα δικά μας. Έτσι οφείλουμε να κάνουμε και με τους ανθρώπους. Σε αντίθεση με την επικρατέστερη πεποίθηση, το να αφήνεις το γκάζι για να παρατηρήσεις αυτό που συμβαίνει γύρω σου, πολλές φορές δημιουργεί την μεγαλύτερη αδρεναλίνη. Αυτή της ξαφνικής αναλαμπής και αναγνώρισης για τα όσα έχανες τόσο καιρό που η ταχύτητα σου ήταν σταθερή.

Καθένας μας αντιλαμβάνεται το χρόνο διαφορετικά και σε διαφορετικές στιγμές του. Η προοπτική ως θυγατρική έννοια του, ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Και έτσι θα έπρεπε να είναι. Όταν όμως δυο διαφορετικές οπτικές γωνίες συγχρονίζονται και η μία μεταφέρει τα δεδομένα της στην άλλη τότε οι δύο αυτές, άλλοτε μοναχικές, ευθείες τέμνονται και δημιουργούν την επικοινωνία. Η σύνδεση όλων αυτών των αφηρημένων εννοιών που όμως περιβάλλουν τη ζωή μας, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Ο χρόνος, η προοπτική, ο συγχρονισμός. Και οι τρεις έχουν την τάση να γίνονται πιο κατανοητές όταν αφορούν άψυχα πράγματα, όπως δεδομένα. Στην ανθρωποκεντρική μορφή τους τείνουν τα πράγματα να περιπλέκονται και συντάσσουν τα πάνω και τα κάτω μας, τις καθημερινές στιγμές μας.

Αρκεί ένα δευτερόλεπτο για να αλλάξουν τα πάντα, λένε. Μία φράση που μοιράζει ελπίδα και παράλληλα τρόμο. Όποιοι πυλώνες στήριζαν τη ζωή μας είναι ευάλωτοι στον χρόνο, αφήνοντας μας μόνο με μια αναβαθμισμένη προοπτική απέναντι στα πράγματα. Αν κάποιος μας έδινε την επιλογή μιας καρέκλας που όταν καθίσουμε μπορούμε να απολαύσουμε ότι έχουμε ήδη στη ζωή μας, και να τα παρατηρήσουμε για μια στιγμή καλύτερα, και μιας νέας πόρτας που πίσω της θα κρύβονταν νέες ευκαιρίες και προκλήσεις μάλλον θα διαλέγαμε το δεύτερο. Να πάμε λίγο πιο μακριά. Τρέχουμε όλοι να ανοίξουμε όσες περισσότερες «πόρτες» στη ζωή μας στο λιγότερο πιθανό χρόνο. Οι «πόρτες» όμως αυτές έχουν όλες το ίδιο χαρακτηριστικό, κλείνουν πίσω μας. Η σημασία βρίσκεται στο χρόνο που θα περάσεις στο κάθε δωμάτιο και σε ποιους ανθρώπους θα συναντήσεις εκεί. Αν είσαι τυχερός και προσέξεις, θα πετύχεις το σωστό τάιμινγκ με τους διπλανούς σου συνεχίζοντας παρέα.

Παρόμοια Άρθρα

Osmosis - TEDx AUTH
Περισσότερα
The Cleaningans - TEDx AUTH
Περισσότερα
lets-talk-about-comedy
Περισσότερα