Από τους Wixers έως το TEDxAUTH, πως καλύπτεις αυτό το χάσμα;
Θανάσης Πασσάς: Με το TEDxAUTH πώς προέκυψε; Απλά μια μέρα είχα ξυπνήσει κι είχα τρομερή όρεξη, έστειλε κι ο Στέφανος ε και λέω «ω μωρέ τον γλυκούλη τον φοιτητούλη, ας πούμε». Απλά, του είπα ναι, αλλά δεν ήξερα ότι είναι στην Θεσσαλονίκη και δεν μπορούσα να το πάρω πίσω (γέλια). Εντάξει, δεν με χάλασε, πολύ ωραία είναι. Έχω έρθει 7 φορές Θεσσαλονίκη φέτος, θα έρθω και το επόμενο Σαββατοκύριακο. Δεν έχετε, όμως, την club life που θέλω, αλλά τέλος πάντων.
Αν συμμετείχες ως ομιλητής στην εκδήλωση, ποια εμπειρία θα επέλεγες να μοιραστείς;
Θ.Π.: Θα έλεγα για το δύσκολο ταξίδι της εργασίας, γιατί όπως είπα πριν για πλάκα, αλλά το εννοούσα, όντως έχω αλλάξει 12 επαγγέλματα μέχρι να καταλήξω εδώ.
Και τώρα είσαι ευχαριστημένος;
Θ.Π.: Ναι, είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος, γιατί απλά δεν κάνω τίποτα και πληρώνομαι (γέλια). Εντάξει, κάτι κάνω, κάτι κάνω ο σατανάς. Δεν ξέρω, απλά, για κάποιο λόγο, τα κείμενα μου γίνονται αγαπητά από ανθρώπους που πληρώνουν στην τηλεόραση και λέω why not; Δώσ’ τους τα.
Πώς είναι η συνεργασία με τον Γρηγόρη και την υπόλοιπη παρέα;
Θ.Π: Δεν ξέρω, νομίζω είναι πάρα πολύ καλή η συνεργασία με τον Γρηγόρη, γιατί οκ, είναι ένας φτασμένος άνθρωπος, ο, τι έχει κάνει το έχει κάνει με επιτυχία στον χώρο του και να ξέρετε είναι πολύ δύσκολο, άνθρωποι της τηλεόρασης που είναι 20 και 30 χρόνια, να σου δίνουν χώρο να κάνεις ό, τι θέλεις. Τον έγλειψα αρκετά;
Ναι, αλλά, ποια η διαφορά διαδικτύου και τηλεόρασης;
Θ.Π.: Παιδιά, είναι **τεράστιο** το χάσμα. Τεράστιο. Σκέψου ότι στο ίντερνετ μπορείς πραγματικά να είσαι ελεύθερος να πεις και να κάνεις το οτιδήποτε. Βέβαια, θα κριθείς πολύ πιο σκληρά, από ότι θα κριθείς στην τηλεόραση. στην τηλεόραση μπορούν να στο κόψουν στο μοντάζ κι αν γίνει το οτιδήποτε και κυκλοφορήσει και βγει, εντάξει δεν θα ασχοληθεί και πολύς κόσμος, γιατί πλέον δεν βλέπουν τηλεόραση. Αλλά στο Ίντερνετ θα σε σταυρώσουν πραγματικά.
Βέβαια, έχω να πω σε όλους αυτούς που γράφουν κακά σχόλια από κάτω: Παιδιά… καλά κάνετε, μ’ αρέσει πάρα πολύ. Μ’ αρέσει η χολή, όταν μου βρίζουν την μάνα φτιάχνομαι. Γι’ αυτό και συνεχίζω, σιγά μην επηρεαστώ από τον κάθε no life τύπο που πάει και βρίζει χα. Κλάιν Μάιν.
Εσύ είσαι κωμικός, οκ;
Θ.Π.: ΤΙ ΕΊΜΑΙ; Εντάξει έτσι με βαφτίσανε. Το δέχομαι άντε, θα το δεχτώ γιατί σε κάνω και γελάς.
Κάνεις τους άλλους να γελάνε, αλλά εσένα, τι σε κάνει να γελάς;
Θ.Π.: Εμένα τι με κάνει να γελάω; Πω-πώ… Λοιπόν, ο Κισλόφσκι… όχι πλάκα κάνω, γελάω πάρα πολύ με τον καλύτερο κωμικό που υπάρχει πάνω στη Γη, τον Sacha Baron Cohen, όποιος έχει δει ξέρει, όποιος δεν έχει δει, να δει. Μ’ αρέσει πάρα πολύ η σαπίλα του αμερικάνικου κινηματογράφου, μπορώ να γελάσω το ίδιο με τον Will Ferrell σε μια αποτυχημένη ή πετυχημένη ταινία και να γελάσω ακριβώς το ίδιο με μια σοβαρή, κουλτουριάρικη, αμερικανική ταινία. Με τι άλλο γελάω; Γελάω με το ελληνικό ποδόσφαιρο, γελάω με την πολιτική σκηνή, γελάω με την παιδεία στην χώρα μας. Μ’ αρέσει αυτή η χώρα να μην φτιάξει ποτέ. Πρέπει να μείνει έτσι σαπίλα, για να έχουμε δουλειά.
Τώρα την πρόταση του TEDxAUTH, την δέχτηκες σοβαρά ή ήταν κάτι συγκεκριμένο που σε έκανε να δεχτείς;
Θ.Π.: Θα σου πω κάτι, λοιπόν, μ’ αρέσει πάρα πολύ να βοηθάω φοιτητές, έχω λάβει μέρος αρκετές φορές σε συνεντεύξεις, όπως τώρα, σε πτυχιακές εργασίες, σε μεταπτυχιακά. Είναι η πρώτη μου εκδήλωση, οκ θέλω να υπάρχουν κι άλλα γιατί μου άρεσε, έτσι σαν εμπειρία, γιατί πιστεύω ότι επειδή μας έχει εγκαταλείψει το κοινωνικόπολιτικό σύστημα, επειδή έχει εγκαταλείψει τον πολίτη, σαν χώρα, η μόνη διέξοδος για τους φοιτητές είναι να βοηθηθούν από ανθρώπους, που ίσως είναι σε μια θέση ισχύος και μπορούν να τους δώσουν κάτι παραπάνω, γιατί, ούτε ο καθηγητής για μένα ενδιαφέρεται, ούτε το σύστημα ενδιαφέρεται, ούτε ο γονιός ενδιαφέρεται. Γενικά, ο φοιτητής, γιατί υπήρξα κι εγώ φοιτητής, είναι μόνος του. Είναι μόνος του και προσπαθεί. Και τα ιδρύματα που καρπώνονται το κόμμα των φοιτητών και βγαίνουν μπροστά και λένε ότι το τάδε πανεπιστήμιο μας πήγε εκεί, όχι. Ο φοιτητής πήγε γιατί εσύ σαν πανεπιστήμιο τον είχες κλασμένο.
Αυτή είναι η αλήθεια, συγνώμη παιδιά, κι ας είστε στο ΑΠΘ, που χτυπιούνται και λένε ότι είναι το καλύτερο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, δεν συμφωνώ. Κανένα πανεπιστήμιο στην Ελλάδα δεν είναι καλό. Τα πανεπιστήμια σ’ αυτή τη χώρα είναι ακριβώς, όπως είναι η χώρα. Για να μην πάω στην πολιτική σκηνή (πήγε όμως) έχουμε τους πολιτικούς, που μας αξίζουν. Γι΄ αυτό πάμε κατά διαόλου.
Γι’ αυτό κι εγώ τώρα, θα πετάξω το τσιγάρο κάτω –θα το μαζέψω βέβαια- και αυτή τη κίνηση την κάνουμε χιλιάδες Έλληνες σήμερα, κι αυτοί οι Έλληνες, όταν θα βγουν και θα πάνε σε μια πόλη, Βιέννη, θα το κρατάνε στο χέρι και θα πουν πέτα το κάτω, όχι ντρέπομαι. Κι αυτό είναι θέμα παιδείας και η παιδεία ξεκινάει από το σπίτι κι όχι από το σχολείο.
Τι αυτά είναι; Ρώτα με, θέλω να πω κι άλλα!
Πες μας γενικά, πως σου φαίνεται η εκδήλωση μέχρι στιγμής;
Θ.Π.: Κοίτα, σέβομαι την προσπάθεια, σίγουρα έχει θέματα και κάποια προβλήματα αλλά μπαίνεις στο know how και μαθαίνεις από τα λάθη σου πως θα το κάνει του χρόνου και του παραχρόνου καλύτερο. Συγχαρητήρια, γιατί είναι μια αξιόλογη προσπάθεια, η οποία, είμαι σίγουρος ότι έγινε εξ ολοκλήρου μόνο από εσάς κι από την τσέπη σας. Οπότε, μπράβο σας.
Μετάφραση: Νίκη Σαριδάκη
