Είναι η ελευθερία μέσα από τα όρια και όρια μέσα στην ελευθερία. Είναι αναρχία, και αρχή.
– Μελίνα, χορεύτρια σύγχρονου
—
Είναι ψυχοθεραπεία, είναι έκφραση.
– Εβελίνα, χορεύτρια σύγχρονου
Είναι πολύ ενδιαφέρον που δεν υπάρχει σαφής ορισμός για το χορό. Ο κάθε χορευτής τον αντιλαμβάνεται διαφορετικά, έχοντας όλοι όμως μια κοινή βάση την έκφραση, την ελευθερία, την αγάπη για την τέχνη, το πάθος. Όταν το σώμα κινείται, «πατώντας στη μουσική» και ο χρόνος σταματάει, όταν τα μικροπράγματα της καθημερινότητας δεν έχουν σημασία πια· όταν επικεντρώνεσαι στο κορμί και την ψυχή σου, τότε χορεύεις.
Για αυτή τη μαγική ιδέα, για αυτό το μοναδικό βίωμα, λοιπόν καθιερώθηκε η παγκόσμια ημέρα χορού, στις 29 Απριλίου από το Διεθνές Συμβούλιο της UNESCO. Η ημέρα αυτή είναι η ημερομηνία γέννησης του Γάλλου χορογράφου, χορευτή και συγγραφέα Ζαν-Ζορζ Νοβέρ (1727-1810), ο οποίος υπήρξε δάσκαλος και δημιουργός του κλασικού μπαλέτου και σύγχρονου χορού.
Νομίζω όμως ότι αυτή η μέρα δεν είναι μόνο για τους επαγγελματίες και ερασιτέχνες χορευτές, είναι για όλους. Όλοι έχουμε μέσα μας το πάθος, που εκφράζεται μέσω του κορμιού, έχοντας μουσική υπόκρουση τη μελωδία. Η Μάρθα Γράχαμ* έλεγε ότι «Οι μεγάλοι χορευτές δεν είναι μεγάλοι εξαιτίας της τεχνικής τους, αλλά εξαιτίας του πάθους τους». Πόσο αλήθεια κρύβεται σε αυτή τη φράση, μιας και αυτό το πάθος είναι η κινητήριος δύναμη. Είναι αυτή που δημιουργεί χορογραφίες, που μπορεί με μια μας κίνηση να μας μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση, πιο εκστατική. Ο χορός δεν θέλει ντροπές. Δε θέλει να κλείνεσαι και να φοβάσαι να εκθέσεις το κορμί σου. Το σώμα μας είναι μοναδικό και ομορφαίνει όταν χορεύει, εκφράζεται και μιλάει μέσω της δικής του γλώσσας.
Ο χορός είναι παράδοση, είναι βίωμα: «εν αρχή ην η κίνηση…». Στην αρχαία Ελλάδα, στην Αίγυπτο και σε τόσους άλλους αρχαίους πολιτισμούς, ο χορός έχει την τιμητική του. Άλλοτε ως μούσα (Τερψιχόρη), άλλοτε στις τοιχογραφίες, στα θέατρα και στα μυστήρια. Ο χορός ανυψώνει το πνεύμα απελευθερώνει τον άνθρωπο, ηρεμεί την ψυχή. Μας παρηγορεί από τις απώλειες, τις απογοητεύσεις και τη φθορά της καθημερινότητας. Ο χορός δεν έχει χωροταξικούς περιορισμούς. Δεν περιορίζεται στο δωμάτιο, στην αίθουσα χορού, στη σκηνή. Είναι παντού. Μπορούμε να χορεύουμε παντού, δίχως κανόνες και δισταγμούς. Εμείς, το σώμα μας και η μουσική.
Μη διστάζετε να χορεύετε, τα οφέλη είναι πολλά. Για μένα, όταν η τέχνη συνάντησε το σώμα, γεννήθηκε ο χορός και από τότε η ψυχή μου απελευθερώθηκε. Οπότε αφήστε τις ντροπές, ζήστε και εσείς αυτό το μοναδικό βίωμα, το πάθος μέσα από την ηδονή της κίνησης.
Τι λέτε λοιπόν, χορεύουμε;
* Η Μάρθα Γκράχαμ (Martha Graham, 11 Μαΐου 1894 – 1 Απριλίου 1991) ήταν Αμερικανή μοντέρνα χορεύτρια και χορογράφος. Θεωρείται πρωτοπόρα στο σύγχρονο χορό. Αναδιαμόρφωσε το σύγχρονο ενώ το στυλ και η τεχνική διδάσκονται και μέχρι σήμερα.