Θα ξεκινούσα με έναν ορισμό για την ελευθερία, για να δώσω ένα μικρό πειστήριο για την ύπαρξη της. Έπειτα, θα χώριζα την ελευθερία σε διάφορα είδη και ίσως της απέδιδα χαρακτηρισμούς. Η ελευθερία όσο αφηρημένη λέξη και να παραμένει, είναι συνάμα και τόσο ουσιαστική. Ο Νέλσον Μαντέλα, έγραφε από τη φυλακή πως *δεν υπάρχει εύκολος δρόμος προς την ελευθερία.* Την όποια ελευθερία. Εκείνη που αγγίζει την δική σου προσωπική λύτρωση. Για εκείνη που ξυπνάς κάθε πρωί και δίνεις νόημα στη μέρα σου. Και για όλες εκείνες τις νύχτες που ευχόσουν η ζωή σου να ήταν λίγο πιο εύκολη, με περισσότερη τύχη και με λιγότερα δύσβατα μονοπάτια.
Μα δεν γράφτηκε τυχαία το ρητό, πως ότι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο.
Ο κόσμος κατακλύζεται από πολλαπλά χτυπήματα, που συχνά τα απορρίπτεις με το βλέμμα σου για να μην σε πονά η όψη τους. Άλλες φορές κλείνεις τα μάτια και στα δικά σου πολλαπλά χτυπήματα. Παραδίνεσαι στην απόλυτη τύχη, στο απόλυτο κενό, όμως κάπου μέσα σου ψάχνεις την ελπίδα να πιαστείς από κάτι, από κάποιον.
Κανείς δεν σου είπε πόσο δύσκολη και με πόσες λοξοδρομήσεις μπορεί να αποδειχτεί η ζωή. Κανείς δεν σου εγγυήθηκε ένα ευχάριστο τέλος. Μα όσο και αν φοβάσαι για το αιφνίδιο τέλος πριν προλάβεις να τελειώσεις τις δικές σου υποθέσεις στο μικρό χρονικό της ζωής σου, καταφέρνεις να προχωράς. Θα ξαναγεννηθείς πολλές φορές από τις στάχτες σου και άλλες τόσες θα φωνάζεις τέλος. Όμως δεν θα παραδοθείς ποτέ απόλυτα.
Μέχρι την τελευταία στιγμή, ο δρόμος προς την ελευθερία θα σε φέρνει πάντα στο ρυθμό σου, θα σου δίνει το νόημα. Και όταν τη βρεις, τότε μόνο θα νιώσεις πως αναπνέεις αληθινά.
Γύρω σου, υπάρχουν καθημερινά παραδείγματα ανθρώπων, που κατάφεραν να ανακαλύψουν ποιοι πραγματικά είναι και δεν φοβήθηκαν. Σε μια κοινωνία, με τις όποιες αντιθέσεις, προκαταλήψεις της και πάθη, άνθρωποι που ανακάλυψαν τον δρόμο της δικής τους ελευθερίας, πάλεψαν μέχρι εσχάτων για την αποδοχή τους.
Κανείς δεν τους εγγυήθηκε πως θα πέσουν νικητές. Ούτε τους υποσχέθηκαν κάποιο έπαθλο στο τέλος της δικής τους κούρσας.
Για όλους εκείνους που άλλαξαν πολλά μονοπάτια, περπάτησαν σε επικίνδυνα στενά και ξανά βρήκαν την κεντρική πορεία, έσωσαν τον εαυτό τους από το έσχατο κακό, η τύχη δεν ήταν ποτέ με το μέρος τους. Και όμως την έφεραν στα μέτρα τους.
Η ελευθερία σου, όσο δική σου και αν είναι, δεν θα έρθει ποτέ σε σένα. Πρέπει να την ψάξεις, όπως ψάχνεις την αγάπη και την αποδοχή. Ίσως ακόμη περισσότερο. Εφοδιάσου με τόλμη και θέληση. Το τίμημα θα είναι μεγαλύτερο αν δεν πολεμήσεις για όσα πιστεύεις. Ο Νέλσον Μαντέλα, φυλακίστηκε για 27 χρόνια από το καθεστώς των λευκών, για όσα πίστευε και υπερασπιζόταν. Υπομονετικά, περίμενε την δική του στιγμή ελευθερίας. Πραγματική και μεταφορική.
Κανείς δεν του ψιθύρισε το τέλος.
Να πέφτεις και να σηκώνεσαι. Και ξανά από την αρχή. Ο δρόμος προς την ελευθερία όσο περίπλοκος και αν είναι, μας κρατά ζωντανούς. Για εκείνη την τελευταία πνοή που αδημονείς να μυρίζει αέρα ελευθερίας και πληρότητας που φτάνεις στο απόλυτο, στο δικό σου απόλυτο ότι και αν συνεπάγεται αυτό.
