Από πολύ μικρή ηλικία, θυμάμαι τον εαυτό μου να μοιράζεται τα πράγματα του, τις σκέψεις του, τις ιδέες του και τις απόψεις του, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται εγωιστικό και στην σημερινή κοινωνία -που σε πολλούς τομείς της βρίσκεται σε σήψη- το να δίνεις χωρίς να παίρνεις να φαντάζει ιδανικό, ωστόσο είναι μια στάση την οποία τα τελευταία χρόνια, και δη τα φοιτητικά, έχω υιοθετήσει και νομίζω πως δεν θα αφήσω.
Το να μοιράζεσαι, να ανταλλάσσεις ελεύθερα απόψεις, σκέψεις, ιδέες, ανησυχίες, προβληματισμούς και απτά πράγματα ανιδιοτελώς, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα στοιχεία που μπορούν αδιαμφισβήτητα να οδηγήσουν την κοινωνία και τα μέλη της σε ένα καλύτερο τρόπο ζωής. Απαλλαγμένη από κακίες, στεναχώριες, θλίψεις και καταθλίψεις -στον βαθμό, φυσικά, που αυτό είναι δυνατόν.
Η ελληνική κοινωνία -και όχι μόνο η ελληνική- έχει δείξει ουκ ολίγες φορές το ενδιαφέρον της για τον συνάνθρωπο, χωρίς να κοιτάει χρώματα και θρησκείες. Σε μεγάλες και δύσκολες στιγμές, η δωρεά, ο εθελοντισμός και η προσφορά είναι εκεί, για να μας θυμίσουν πως οι άνθρωποι, όταν θέλουν, μπορούν και καταφέρνουν πολλά. Τρανταχτό παράδειγμα, η τραγωδία με τον φονικό σεισμό στην γειτονική μας χώρα, την Τουρκία, όπου άνθρωποι κάθε ηλικίας έτρεξαν να βοηθήσουν, ο καθένας με τον τρόπο του. Τρόφιμα, ρούχα, παιχνίδια συγκεντρώθηκαν κατά χιλιάδες σε πολλούς δημόσιους χώρους και σε πολλά μαγαζιά, προκειμένου να σταλούν στους πληγέντες γείτονες μας.
Το κράτος και η πολιτεία συχνά δεν καταφέρνουν να δώσουν ουσιαστικές λύσεις για την αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων. Ο απλός κόσμος, όμως, ο άνθρωπος του μεροκάματου, είναι πάντα εκεί για να βοηθήσει.
Το Νοέμβριο του 2017 με τις πλημμύρες στην Μάνδρα, τον Ιούλιο του 2018 με την φονική φωτιά στο Μάτι, τον Αύγουστο του 2021 με τις φωτιές στην Εύβοια, ο ελληνικός πληθυσμός όλης της επικράτειας, συνέβαλε, είτε οικονομικά, είτε με την προσφορά υλικών αγαθών, στην αποκατάσταση των πληγέντων των περιοχών αυτών.
Υπάρχουν πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως το Χαμόγελο του Παιδιού, το Make a Wish, η γραμμή Μαζί για το Παιδί και πολλές άλλες, είτε γνωστές στο ευρύ κοινό, είτε ανώνυμες, οι οποίες προσφέρουν την μέγιστη δυνατή αρωγή σε άπορα παιδιά, σε παιδιά χωρίς οικογένεια, χωρίς σπίτι. Αρωγή, η οποία δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την συμβολή των απλών πολιτών ανεξαρτήτως οικονομικής και κοινωνικής τάξης.
Οι πολίτες δείχνουν μέσα από αυτές τις καθημερινές πράξεις βοηθείας, πόσο σημαντικός είναι ο εθελοντισμός για την επίτευξη ενός καλύτερου τρόπου ζωής, για μία αρμονική συμβίωση με τους συνανθρώπους μου, όπου κανένας και καμία δεν θα αισθάνεται μόνος και μόνη στις δύσκολες στιγμές. Διότι, μπορεί να ζούμε σε μία κοινωνία οπού ολοένα και περισσότερο αποστρέφεται σε όλους τους τομείς, ωστόσο η καθημερινή αλληλεγγύη των ανθρώπων, μακριά από χρώματα, φύλα και θρησκείες, μας δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα.
