Λοιπόν Έλενα θα ήθελα να μας πεις κάποια πράγματα για τον εαυτό σου, κάτι που να σε αντιπροσωπεύει, να σε γνωρίσουμε τόσο εμείς όσο και τα άτομα που θα διαβάσουν τη συνέντευξη.
Φαντάζομαι κάτι σχετικό με την ψυχολογία. Οπότε, συνεχόμενα μένω στην Ελλάδα πέντε έξι χρόνια, δηλαδή όσο ήταν το πανεπιστήμιο και ένα χρόνο πριν που μάθαινα ελληνικά, πριν ερχόμουν για άλλο πτυχίο που έκανα στη Μόσχα, σπούδαζα ξενοδοχειακά και ερχόμουν κάθε καλοκαίρι για δουλειά στον τουριστικό τομέα. Στη Μόσχα (πέρα από τα ξενοδοχεικά) ολοκλήρωσα κάτι προγράμματα Γκεσταλτ γιατί είχα ζήτηση για συμβουλές και δεν είχα τα εργαλεία που χρειαζόμουν. Ήθελα να μάθω πιο πρακτικά με τι έχει να κάνει, αν και πάντα μου άρεσε. Από τα 16, μου άρεσε πάρα πολύ και έψαχνα σε όλους τους τομείς της ψυχολογίας σε συνδυασμό με τις θρησκείες, με αστρολογία, από όλες τις πλευρές, πήγαινα σε εκπαιδευτικά σεμινάρια για μένα και μετά μου ζητούσε κάποιος να τα πω έτσι όπως τα λέω. Ουσιαστικά είμαι η μετάφραση στην άλλη γλώσσα του προβλήματος, που σε διευκολύνει να το λύσεις. Κι έτσι ολοκλήρωσα αυτά τα προγράμματα που μου έδωσαν πρακτικά εργαλεία και ήρθα στην Ελλάδα να πάρω το πτυχίο της ψυχολογίας για να υπάρχει μια καλύτερη βάση.
Είπες ότι στη Μόσχα ολοκλήρωσες προγράμματα Γκεσταλτ. Τι ακριβώς είναι αυτό;
Μου φαινόταν τότε ότι είναι από τις πιο καινούργιες και πιο σύγχρονες προσεγγίσεις. Είναι ουσιαστικά μια μέθοδος. Δεν μπορώ να πω ότι την ακολουθώ μέχρι και σήμερα αλλά είμαι πολύ ευγνώμων που είχα αυτή την εμπειρία, μου άνοιξε πολλές πόρτες.
Τι το διαφορετικό έχει αυτή η μέθοδος από τις υπόλοιπες;
Εστιάζει ουσιαστικά στο να επιστρέφουμε συνέχεια στις παρελθοντικές καταστάσεις και να κλείνουμε και να λύνουμε αυτό που έχουμε αφήσει στη μέση, είναι μια διαδικασία βαθιάς ανάλυσης του παρελθόντος σε σχέση με το παρόν.
Παράλληλα πήγαινα σε διαφορετικά σεμινάρια από ψυχολόγους που θαύμαζα τη δουλειά τους στο ίντερνετ, κάνανε κάτι σαν δημόσια ομιλία-συνεδρία, όπου όλοι είχαν το ίδιο πρόβλημα, και έβλεπα πως κάποιος κορυφαίος δουλεύει με τα προβλήματα αυτά. Και ίσως να ακολουθώ πιο πολύ εκείνες τις αρχές, γιατί έχω περάσει και κάποιες εκπαιδεύσεις στο ίντερνετ. Οι αρχές αυτές προσανατολίζονται αξιοκεντρικά, δηλαδή αναζητούν τον πυρήνα των προσωπικών αξιών του καθενός, κάτι που είναι πολύ δύσκολο, γιατί όλοι λειτουργούμε με βάση τις αξίες των γονιών, των παππούδων, της κοινωνίας. Θέλει πολλή συνειδητότητα και καθαρό μυαλό για να ξεκαθαρίσει ο καθένας με τι νιώθει καλά. Οπότε, ναι, θα έλεγα ότι χρησιμοποιώ λίγο απ όλα και έχω ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να βρω τον τέλειο συνδυασμό προσεγγίσεων. Έτσι, από παλιά ξεκίνησα να έχω κάποιους πελάτες, με κάποιους από τους οποίους ακόμα έχουμε σχέση και επικοινωνούμε μέσω ίντερνετ. Κι έτσι ουσιαστικά ξεκίνησε η ιδέας της σελίδας στο Instgram.
Η σχολή πως σε βοήθησε σε όλο αυτόq
Μου έδωσε βάση που ο κάθε ψυχολόγος θα πρέπει να έχει. Είναι πολύ καλή σχολή και μου λείπει. Αλλά είναι πολύ θεωρητική. Εγώ ήθελα κατευθείαν εργαλεία για να ξεκινήσω να δουλεύω. Είχα ανυπομονησία, μου άρεσε πάρα πολύ και μου το ζητούσε και ο κόσμος. Δεν το έκανα μόνο γιατί ήταν χόμπι μου. Είναι ωραίες αυτές οι θεωρητικές γνώσεις, αλλά θεωρώ ότι μπορείς, ξοδεύοντας λιγότερο χρόνο μέσω ίντερνετ να σπουδάσεις και να μάθεις σε πολύ πιο μικρό χρονικό διάστημα πολύ πιο χρήσιμα πράγματα. Κι εγώ τώρα παράλληλα, μέσω ίντερνετ κάνω μετεκπαιδεύσεις.
Η Ελλάδα πως προέκυψε;
Ερχόμουν το καλοκαίρι για να κάνω πρακτική για το πρώτο μου πτυχίο. Μετά από πέντε καλοκαίρια, είχα πλέον πολλές καλές αναμνήσεις και γενικά ένιωθα πολύ καλά εδώ. Δεν έχω γεννηθεί στη Μόσχα, πήγα εκεί περίπου το 2000, και είναι μια πόλη αρκετά βαριά αν δεν έχεις γεννηθεί εκεί. Τη λατρεύω αλλά σε σχέση με την Ελλάδα, μου άρεσε ότι εδώ μπορείς να ζεις. Είναι μια πολύ μεγάλη πόλη. Τουλάχιστον κάθε μέρα περνούσα 4 ώρες στο δρόμο, μέναμε και λίγο πιο έξω από την πόλη. Είχε πολλή κίνηση, ο πληθυσμός είναι 14 εκατομμύρια. Πολλές ώρες στο δρόμο μείον από την καθημερινότητά σου. Αλλά ήταν και ωραία. Δηλαδή θα δεις τους Ρώσους στο μετρό να διαβάζουν, αν και τώρα είναι πλέον στα κινητά τους. Είναι λαός που ενδιαφέρεται πολύ για τον πολιτισμό. Ε, δεν έχουν και τι να κάνουν. Οπότε ερχόμουν εδώ τα καλοκαίρια, μου άρεσε πολύ η νοοτροπία, μου έλειπε πάρα πολύ ο ήλιος, γιατί έχω γεννηθεί σε πόλη που μοιάζει πιο πολύ τη Θεσσαλονίκη.
Γενικά έχω αλλάξει πέντε έξι πόλεις γιατί ο μπαμπάς μου είναι στρατιωτικός. Η Μόσχα είναι μια δύσκολη πόλη για κάποιον που δεν έχει γεννηθεί εκεί. Είναι μια καλή πόλη για να κάνεις λεφτά, για να ζήσεις καλά, αλλά μόνο αν είσαι πολύ πιο πάνω από τη μέση τάξη. Έχει απεριόριστες επιλογές και με το να είσαι κάπου στη μέση ή πιο κάτω, χρησιμοποιείς το 5% αυτών. Για ποιο λόγο λοιπόν.. Δεν είναι καλή η ποιότητα ζωής. Οι άνθρωποι επίσης είναι κλειστοί, και εγώ είμαι. Ίσως να ήταν και αυτός ένας λόγος. Δε νοιάζονται τόσο πού για τον άλλον. Βέβαια αυτό έχει και τα καλά του. Δηλαδή δεν υπάρχει αυτό το σύνδρομο της γειτονιάς, οι συζητήσεις όταν βγεις για μια βόλτα στο χωριό. Στην Ελλάδα οι άνθρωποι πολύ ανοιχτοί και αυτό είναι πολύ καλό για κάποιον που είναι κλειστός, δεν λέω ότι ξαφνικά θα γίνω ανοιχτός άνθρωπος. Γενικά στην Ελλάδα οι άνθρωποι έχουν τα πάντα εκτός από το οικονομικό. Αλλά δεν πειράζει δεν είναι αυτός ο στόχος της ζωής και δεν είναι αυτό που της δίνει ποιότητα.
Έπειτα λοιπόν απ’ όλες αυτές τις εμπειρίες πότε και πώς σου ήρθε η έμπνευση για να κάνεις αυτήν την προσπάθεια στην online συμβουλευτική;
Δεν είναι κάτι τρομερά καινούργιο. Υπάρχει εδώ και χρόνια, τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις, για το λόγο εξοικονόμησης χρόνου. Υπάρχει εδώ και δέκα χρόνια. Είναι πολύ συχνό στη Ρωσία. Και δεν υπάρχει καμία διαφορά. Απλά κερδίζει και ο πελάτης και ο ψυχοθεραπευτής χρόνο. Εγώ προσωπικά εἰχα κάποιους πελάτες από Ρωσία, όπου στην αρχή κάναμε συνεδρίες σε ενοικιαζόμενα γραφεία. Αλλά όλο αυτό, να πας στο κέντρο της πόλης, να βρεις να παρκάρεις, έχει κίνηση, τρως τόσο χρόνο. Ενώ η ψυχοθεραπεία είναι περίπου πενήντα λεπτά, καταναλώνεις τουλάχιστον τρεις ώρες στη Μόσχα. Οπότε προφανώς και προτιμούσαν οι άνθρωποι μετά την πρώτη επαφή, να συνεχίζουν online, να είναι στο σπίτι τους, με τις πυτζάμες τους, ότι ώρα τους βολεύει και να είναι πιο ανεπίσημη η σχέση.
Το καινούργιο ίσως να αφορά στον ψυχολόγο. Σύμφωνα με τον κώδικα, ο πελάτης πρέπει να ξέρει ελάχιστα πράγματα για τον ψυχολόγο, ουσιαστικά το προφίλ του να είναι πολύ ψυχρό, να μη γνωρίζει τι γίνεται στη ζωή του, αν είναι παντρεμένος, αν υπάρχουν παιδιά, αν συναντηθούν στο δρόμο να μην πουν ούτε γεια, ο πελάτης μπαίνει από τη μία πόρτα στο γραφείο και βγαίνει από την άλλη. Εγώ βέβαια δε συμφωνώ ακριβώς, θεωρώ πως, τώρα το διαδίκτυο μας ανοίγει τόσες πόρτες, μας δίνει τόσες επιλογές. Γνωρίζεις το προφίλ του ψυχολόγου. Δεν είναι κακό να γνωρίζεις απόψεις του ψυχολόγου, είναι κακό να σου δίνει συμβουλές. Εγώ δε δίνω συμβουλές. Κανένας ψυχολόγος δε δίνει συμβουλές. Αλλά δεν είναι κακό ο πελάτης να ξέρει τι αξίες έχει ο ψυχολόγος και τι ακολουθεί γενικότερα στη ζωή του, για να καταλαβαίνει αν του ταιριάζει ή όχι.
Γιατί το αν θα είναι αποτελεσματική η ψυχοθεραπεία, εξαρτάται όχι από τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά αλλά από τη σχέση του ψυχολόγου με τον πελάτη του. Με την online συμβουλευτική υπάρχει πιο μεγάλη ευελιξία και προσβασιμότητα. Επίσης δε χρειάζεται να διακόψουμε την ψυχοθεραπεία. Συνήθως όταν κάποιος ξεκινάει την ψυχοθεραπεία έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα και χρειάζεται συνεχόμενη δουλειά. Αν σε αυτό το χρονικό διάστημα, πρέπει να φύγεις κάπου, με την online συμβουλευτική μπορείς να συνεχίσεις. Ακόμα σε επείγουσες καταστάσεις όπως σε κρίσεις πανικού, η online ψυχοθεραπεία βοηθάει πολύ. Το format λοιπόν της ψυχοθεραπείας είναι διαφορετικό.
Ήμουν Ελλάδα και είχα αυτούς τους πελάτες από Ρωσία, που στην αρχή δουλεύαμε εντατικά με αυτό που τους απασχολούσε, αλλά μετά από χρόνια γίνεται τρόπος ζωής, το να κάνεις μια δυο φορές το μήνα, υποστηρικτικά, ψυχοθεραπεία, και να αυτοβελτιώνεσαι. Ο άντρας μου μου είπε γιατί να μην προσπαθήσω να το κάνω και στην Ελλάδα, να προβληθώ και μέσω κάποιου μέσου κοινωνικής δικτύωσης, μήπως έχω και εδώ πελάτες. Ήθελα ουσιαστικά και εγώ γιατί έπρεπε να εξασκήσω τη γλώσσα και γενικότερα εφόσον ζω εδώ γιατί όχι. Οπότε μάλλον από εκεί προέκυψε. Αλλά με ρίσκο μεγάλο, γιατί ορκίστηκα τον Ιούλιο.
Ξέρω πολύ καλά ότι δεν πρέπει ο ψυχολόγος κανονικά δεν πρέπει να είναι τόσο προσβάσιμος. Και η σελίδα στο Instagram είναι κάτι πιο προσωπικό. Νομίζω όμως ότι αυτό το πιο προσωπικό βοηθάει να έχεις μια καλή σχέση και συνεργασία και να είναι αποτελεσματική η ψυχανάλυση. Δηλαδή κάποιος σε επιλέγει γιατί, βλέπει αυτές τις απόψεις. Σαν να γινόμαστε φίλοι. Και ουσιαστικά σιγά σιγά γινόμαστε φίλοι. Γιατί μέσω του ίντερνετ είναι πιο ανεπίσημη η φόρμα. Δεν υπάρχει αυτή η κυριαρχικότητα του ψυχολόγου με τον πελάτη να κάθεται απομακρυσμένα σε μια καρέκλα. Βέβαια αυτό έχει και τα κακά του, όταν γίνεσαι ψυχοθεραπευτής της τσέπης. Αλλά εφόσον υπάρχει πρόβλημα και πρέπει εκείνη την στιγμή να δουλευτεί, πχ που κάποιος φοβάται να πετάξει με το αεροπλάνο, ας το δουλέψουμε εκείνη την στιγμή.
Ως online συμβουλευτική τι ακριβώς θα όριζες;
Είναι οι συνεδρίες ψυχοθεραπείας μέσω ίντερνετ που απαιτούν κάμερα και καλό ίντερνετ.
Είναι απαραίτητη η κάμερα, εφόσον χωρίς αυτή χάνουμε την επαφή. Όταν βέβαια συμβαίνει κάτι μπορεί να γίνει και μέσω τηλεφώνου ή με μήνυμα. Όταν συμβαίνει κάτι μου στέλνουν μηνύματα. Για αυτό λέω ότι μπορεί και να θεωρηθώ ψυχοθεραπευτής της τσέπης. Γιατί στέλνουν εκείνη την στιγμή που χρειάζονται υποστήριξη. Δεν είναι αυτός ο κλασικός τρόπος, αλλά εφόσον υπάρχει η ανάγκη.. ναι γιατί όχι. Ζούμε σε μια εποχή που αλλάξαν τα πράγματα, δεν μπορούμε μόνο να έχουμε το γραφείο μας και να μην υπάρχει τίποτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τι προκλήσεις μπορείς να πεις ότι αντιμετώπισες σε αυτό το εγχείρημά σου. Κάτι που ίσως να ήταν διαφορετικό απ’ ότι το περίμενες;
Όταν βγαίνεις σε μια πλατφόρμα παίζεις από την άποψη του digital μάρκετινγκ. Ήταν αρκετά δύσκολο για μένα το πόσο θεωρητικό είναι το προφίλ στο Instagram, είναι ενημέρωση, και θέλει διάβασμα. Δηλαδή, ο άντρας μου μου έλεγε ότι κάποια άτομα από το κοινό μπορεί να μην καταλάβουν και με προέτρεψε να κάνω βιντεάκια. Αλλά σιγά σιγά. Θεωρώ πως έχω χτίσει ένα κοινό που είμαι πολύ χαρούμενη που υπάρχει τόσος κόσμος που ενδιαφέρεται και προσπαθεί να βελτιώσει τη ζωή του.
Θεωρείς ότι στην Ελλάδα υπάρχει δυσκολία από το κοινό να αποδεχτεί το online, γιατί στη χώρα μας δεν είναι τόσο διαδεδομένο;
Πιστεύω ότι απλά ο κόσμος χρειάζεται χρόνο. Υπάρχουν προκαταλήψεις ειδικά σε εκείνους που έχουν συνηθίσει να δουλεύουν σε κλασικές προσεγγίσεις, όπως στις ομαδικές συνεδρίες, που χρειάζεται ο σχηματισμός κύκλου, η σωματική επαφή. Προφανώς κάποιες τεχνικές δεν εφαρμόζονται μέσω ονλαιν. Αν κάποιος, για παράδειγμα, πήγαινε σε ομαδική ψυχοθεραπεία, δεν μπορεί να φανταστεί την ονλαιν επικοινωνία. Αλλά αναλόγως του προβλήματος. Με διαταραχές προσωπικότητας είναι καλύτερα να υπάρχει άμεση επαφή. Με τα καθημερινά ζητήματα, που δεν είναι και τόσο μικρά τελικά μας ενοχλούνε, μέσω της συζήτησης είναι εφικτή η αλλαγή. Η αλλαγή γίνεται όταν εσύ την αφήνεις να γίνει. Δεν γίνεται στο δωμάτιο του ψυχοθεραπευτή. Τα άτομα με σοβαρά προβλήματα χρειάζονται την σωματική επαφή, αλλά στα προβλήματα σχέσεων, οικογένειας, δουλειάς, δε χρειάζεται τόσο πολύ η άμεση επαφή. Χρειάζεται πληροφόρηση, σωστή ενημέρωση και μετά εφαρμογή. Όλο αυτό γίνεται πολύ ομαλά με τα άτομα που ταυτίζονται με τη δουλειά μου, πιο αποτελεσματικά και γρήγορα, γιατί πιάνουν γρήγορα το νόημα. Ήδη διαβάζοντας τις δημοσιεύσεις μου καταλαβαίνουν με ποιόν έχουν να κάνουν, ενώ πηγαίνοντας σε κάποιο γραφείο βλέπουν μόνο την κάρτα του ψυχοθεραπευτή. Στην τελευταία περίπτωση χρειάζεται πιο πολύς χρόνος, μόνο 3 ή 4 συνεδρίες μόνο για να γνωριστούν, να νιώσουν καλά, ενώ στην online συμβουλευτική γλιτώνουμε αυτόν το χρόνο. Αλλά σε περίπτωση που μπορεί να μην νιώθουν άνετα, καλό είναι να βρουν αυτό που τους ταιριάζει. Επίσης είναι κάπως άδικο ο ψυχολόγος να γνωρίζει τα πάντα για τον ασθενή και ο ασθενής τίποτα, κάτι που καταργείται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ποια είναι διαδικασία της ψυχοθεραπείας και πόσο εύκολο είναι να μην προβάλεις δικές σου καταστάσεις;
Κατά τη συνεδρία, ψάχνουμε τις αξίες, ψάχνουμε αυτό το κάτι που θα ικανοποιήσει τον ίδιο τον πελάτη. Να ξεχωρίσει τις αξίες του από τις αξίες των άλλων, να μην ντρέπεται και να μη φοβάται ότι μπορεί να μην ταιριάζει σε πολλά σημεία με αυτά της οικογένειάς του ή της κοινωνίας. Να δουλέψουμε με τις τύψεις του καθενός που τα πρέπει τις έχουν δημιουργήσει.
Αν κάποιος έχει κάποιες αξίες με τις οποίες εσύ ως Έλενα δε συμφωνείς αλλά ως ψυχολόγος δεν μπορείς να πεις την προσωπική σου άποψη τι γίνεται;
Είναι αναπόφευκτο ότι κατά κάποιο τρόπο προβάλλω τις αξίες μου γι αυτό και θέλω να ξέρουν τις βάσεις μου. Σε περίπτωση που δε συμφωνούν να μη χάνουμε χρόνο. Γιατί ούτε και εγώ θέλω να χάσουνε οι άνθρωποι χρόνο, και εγώ θέλω να έχω ανθρώπους για χρόνια, που το κάνουν υποστηρικτικά για να βελτιώνονται συνεχώς και όχι μόνο όταν έχουν έντονο άγχος, ή όταν θα πρέπει να πάρουν μια απόφαση.
Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι γενικότερο σχετικά με τη ψυχοθεραπεία. Πιστεύεις ότι ακόμα υπάρχουν προκαταλήψεις; Είναι ένα θέμα ταμπού η ψυχική υγεία;
Όχι ταμπού δε θα το έλεγα. Εγώ έχω πελάτες πολύ αποφασιστικούς ή εκείνους που διστάζουν αλλά έχουν κάτι μέσα τους και ξέρουν ότι πρέπει να απευθυνθούν σε ψυχολόγο και ψάχνουν την κατάλληλη προσέγγιση. Θεωρώ ότι η προκατάληψη είναι ότι ο κόσμος πιστεύει ότι πρέπει να φτάσει στα όριά του και τότε να πάει σε ψυχολόγο. Αυτό είναι το μόνο κακό. Ενώ βιώνουν δυσφορία για χρόνια, το παραμελούν. Γιατί ίσως όλοι τους λένε ότι έλα μωρέ σιγά όλα τα έχεις και οικογένεια και σπίτι.. Ναι αλλά από τις χαμογελαστές καταθλίψεις έχουν προκύψει οι περισσότερες αυτοκτονίες. Που όλα είναι φαινομενικά καλά, το άτομο είναι λειτουργικό αλλά μια μέρα αποφασίζει να φύγει. Δεν υπάρχει ακόμα αυτή η αίσθηση που προσπαθώ να προβάλλω, ότι η ψυχική υγεία είναι το να ζεις χαρούμενα, το να απολαμβάνεις. Δε σημαίνει ότι θα είσαι πάντα ικανοποιημένος από όλους τους τομείς, αλλά θα είσαι ισορροπημένος. Αρμονικά και ισορροπημένα να δέχεσαι τις καταστάσεις, να μην επιβιώνεις απλά, αλλά να απολαμβάνεις. Εξαιρούνται βέβαια οι πολύ σοβαρές καταστάσεις. Αυτό είναι το πρόβλημα ότι οι άνθρωποι αφήνουν τις μικρές δυσφορίες να υπάρχουν για χρόνια και το τέλος δε θυμούνται πως είναι να αισθάνονται καλά. Όμως η λειτουργικότητα του ατόμου πρέπει να είναι πλήρης. Κι έτσι να είναι χαρούμενο.
Ποια θα ήτανε εσένα η συμβουλή σου, ως ψυχολόγος, στα άτομα που ακόμα διστάζουν και το παραμελούν;
Ότι δε χρειάζεται να φτάσουν στα όριά τους. Ότι μπορούνε να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους τώρα πολύ πιο εύκολα σε σχέση με τον όγκο της δουλειάς που θα πρέπει να γίνει μετά από χρόνια. Είναι μια επένδυση για τον εαυτό τους, και αυτή είναι η πιο κερδοφόρα επένδυση. Μέσω αυτής τη επένδυσης , της αυτορρύθμισης του εαυτούς τους, της εύρεσης της ισορροπίας τους θα βελτιωθούν και οι εξωτερικές καταστάσεις. Είναι τόσο ευχάριστο το ξεκαθάρισμα, ειδικά όταν γίνεται από νωρίς.
Φυσικά όταν υπάρχουν καχύποπτα άτομα, δεν εμπιστεύονται την online ψυχοθεραπεία, ζητάνε κάποια πιστοποιητικά και φυσικά δεν έχω θέμα να στείλω την άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματός μου. Απλά σε αυτά τα άτομα ήδη καταλαβαίνω ότι είναι γενικά επιφυλακτικά στη ζωή τους. Και την ίδια αντιμετώπιση θα έχουν και για κάποιον ψυχολόγο που έχει γραφείο. Όμως για να γίνει αλλαγή πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη. Το άτομο να είναι ανοιχτό στο καινούργιο, να δοκιμάσει τις τεχνικές που του δείχνει ο ψυχοθεραπευτής. Γιατί αν δεν τον εμπιστευτεί τότε δε θα προσπαθήσει να αλλάξει. Δεν είναι ακόμα έτοιμο για αλλαγή , ακόμα και αν πάει στον κλασικό ψυχολόγο.
Για αυτό και το προφίλ των ανθρώπων που επιλέγουν την online ψυχοθεραπεία είναι μοναδικό. Είναι πιο ανοιχτοί στις αλλαγές, είναι ανοιχτόμυαλοι, εύκολα θα δοκιμάσουν πράγματα. Και γι αυτό το λόγο δε στεναχωριούνται με το ενδεχόμενο της αποτυχίας. Είναι ένα προφίλ ανθρώπων που είναι μισοέτοιμο. Που δεν τους ενοχλεί να κάνουν ψυχοθεραπεία online, που θα δουλέψουν πολύ καλά. Είναι ήδη σε μια φάση αλλαγής και προχωράνε εύκολα. Και για αυτό και στην πορεία αποκτούν θετικά συναισθήματα και θέλουν να το συνεχίσουν υποστηρικτικά με μία η δύο φορές το μήνα. Είναι απλά θέμα χαρακτήρα και θάρρους.
Μπορεί για παράδειγμα να είναι είναι ένα πολύ κλειστό άτομο, το οποίο όμως να συμφωνεί μέσα του με αυτά που διαβάζει στο προφίλ μου, να ταυτίζεται απλά να μην έχει το θάρρος. Όμως και πάλι θα δουλέψει. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι όποιοι είναι κλειστοί δεν είναι και αποφασιστικοί. Θα σεβαστούν τις αποφάσεις που θα πάρουμε και θα κάνουν βήματα. Και πλέον η ψυχοθεραπεία γίνεται τρόπος ζωής. Είναι αυτοβελτίωση, είναι αυτοανάπτυξη. Είναι πιο πολύ κόουτσινγκ. Για αυτό μετά από χρόνια αναπτύσσεται ένα είδος φιλίας αλλά φυσικά πάντα με τα όριά της.
