Αγαπητέ εαυτέ μου,
Δε σου μιλώ και πολύ συχνά. Αδυνατώ να θυμηθώ πότε συνομιλήσαμε τελευταία φορά. Σε έχω λησμονήσει. Πολλές φορές σωπαίνω. Μπορεί να μη σου δίνω σημασία. Μπορεί να μην σου έχω δώσει το δέοντα σεβασμό, το θαυμασμό που σου αναλογεί και την αγάπη που αξίζεις. Να σε έχω μειώσει και να σε έχω αφήσει έρμαιο να σε ποδοπατούν άνθρωποι και καταστάσεις. Σαν να ξεχνώ πως ήσουν, είσαι και θα είσαι για πάντοτε μαζί μου. Ο καλύτερος μου φίλος μα και κάποιες φορές ίσως ο χειρότερος εχθρός μου.
Τώρα σου μιλώ για όλες εκείνες τις φορές που ένιωσα μόνη, που φοβήθηκα και δίστασα και δεν τόλμησα. Όλες εκείνες τις στιγμές που αναρωτήθηκα τι είναι σωστό και τι λάθος, που αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα σε πρέπει και θέλω. Και τότε όμως που δεν λύγισα αλλά συνέχισα να προσπαθώ μέχρι να τα καταφέρω. Πόσο θα ήθελα τότε να είχες ακούσει τα λόγια που σου λέω τώρα. Τώρα που τα παλιά έχουν περάσει και τα καινούρια μόλις που ξεκινούν δειλά. Ποτέ δεν είναι όμως αργά. Βολιδοσκοπώντας μέσα από τις χαραμάδες του παρελθόντος, ήρθε πια η μυστικιστική στιγμή της εξομολόγησης. Για όλες τις φορές αυτές, λοιπόν, αυτές που ανήκουν στο παρελθόν αλλά ακόμα και για αυτές που πρόκειται να έρθουν άκουσε με προσεκτικά:
-Τα παρακάτω αποσπάσματα αποτελούν απαντήσεις που συνέλεξα όταν ρώτησα άτομα διαφόρων ηλικιακών ομάδων τί θα έλεγαν στο νεότερο εαυτό τους-
Μ. , 16 ετών:
«Γειά σου μικρή Μ.,
Θα ήθελα να σου πω πως δε θα είναι όλα εύκολα για σένα. Παρ’ όλα αυτά πάντα θα βιώνεις ξανά ευτυχισμένες στιγμές, οι οποίες θα κάνουν τη ζωή σου πιο υποφερτή. Ο κόσμος αυτός είναι υπέροχος. Θα ήταν κρίμα να μην τον ευχαριστηθείς. Να σκέφτεσαι τα μικρά και ωραία πράγματα τούτης εδώ της ζωής και να μην αφήσεις ποτέ τον ευατό σου να τα παρατήσει.»
Ε. ,22 ετών:
«Αγαπητή μικρή Ε.,
Θέλω να σου πω πως τα έχεις πάει θαυμάσια. Έχεις γίνει δυνατή και αρχίζεις επιτέλους να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Σε παρακαλώ μην άγχεσαι άλλο πια, μόνο κακό μας έκανε αυτό. Να πιστεύεις πάντα στον εαυτό σου και στις ικανότητές σου. Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους και μη σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι. Είναι κάτι που θα πρέπει να δουλεύουμε για καιρό αλλά με μικρά και σταθερά βήματα βελτιωνόμαστε συνεχώς! Εμπιστεύσου την ομορφιά και τη μοναδικότητά μας. Σ’ αγαπώ πιο πολύ απ΄τον καθένα κι ας μην το πιστεύεις. Με αγάπη, μεγάλη Ε.»
Κ., 21 ετών:
«Λοιπόν μικρή Κ. από πού να αρχίσω γιατί έχω πάρα πολλά. Πρώτον, τα πράγματα αλλάζουν. Θα αλλάξεις χαρακτήρα, θα χάσεις ανθρώπους και θα κερδίσεις άλλους και τα πράγματα θα συνεχίζουν να αλλάζουν. Δεν πειράζει. Απλά αποδέξου το. Δεύτερον, ό,τι μαθαίνεις να κάνεις θα σου φανεί χρήσιμο. Όλα τα μικρά πράγματα θα αποτελούν στο μέλλον κομμάτι της ταυτότητάς σου. Αφιέρωσε το χρόνο σου σε ό,τι σου λέει η καρδιά σου. Τρίτον, μην τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά. Τη συνηθίζουμε τη σοβαρότητα, τη μιζέρια και τη θλίψη πιο εύκολα απ΄ότι παραδεχόμαστε. Μη βολεύεσαι στα άσχημα. Αυτά από εμένα.»
Π., 27 ετών:
«Ποτέ σου να μην ανησυχήσεις για το μέλλον. Όσο και να προσπαθήσεις δεν μπορείς να κάνεις σωστή μαντεψιά αλλά ούτε και να το αλλάξεις. Κανένας μας δεν μπορεί. Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη. Μην απαιτείς από αυτήν να εκπληρώσει συγκεκριμένους σκοπούς. Απλά ζήσε την, απόλαυσέ την και πίστεψέ με όλα θα πάνε καλά!»
Γ., 47 ετών:
«Να σε φροντίζεις και να σε προσέχεις ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Να μην παύεις να καλλιεργείς το μυαλό και την ψυχή σου. Να είσαι σίγουρος για εσένα, να σε εμπιστεύεσαι και να έχεις αυτοπεποίθηση. Παράλληλα να ακούς τις συμβουλές των άλλων. Να μην εμμένεις σε αυτές αλλά να τις επεξεργάζεσαι μέσα από τα προσωπικά σου φίλτρα. Και που είσαι…Να μην ξεχνάς να οραματίζεσαι το μέλλον, να βλέπεις μπροστά, να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις. Μην αφήσεις σε κανένα να σου τα στερήσει αυτά. Τα όνειρα και την ελπίδα. Και αύριο μια καινούργια μέρα θα ξημερώσει.»
Ε., 75 ετών:
«Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις. Είσαι μικρή και κάνεις λάθη χωρίς να το ξέρεις. Δουλεύεις σκληρά για να μην λείψει τίποτα στην οικογένειά μου. Και τελικά, ενώ δεν έλειψαν τα χρήματα, έλειψαν άλλα πράγματα. Τα απλά. Το παιχνίδι, οι κουβέντες, οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια. Γι’ αυτό ας δίνουμε περισσότερη προσοχή και αγάπη στα άτομα που έχουμε κοντά μας. Ας εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Γιατί στο τέλος αυτά είναι που μετράνε. Όχι τα λεφτά.»
Δ., 85 ετών:
«Ευχαριστήσου το τώρα. Άσε για λίγο στην άκρη τα «πρέπει», τις υποχρεώσεις και τις ανησυχίες. Όταν γεράσεις θα έχεις ήδη μαζέψει αρκετές. Μη γεμίζεις τη νέα σου ψυχή με αυτά από πολύ νωρίς. Άσε χώρο για τη χαρά.»
Μοναδικοί άνθρωποι, διαφορετικές ζωές και ξεχωριστά λόγια. Ίσως κάπου μέσα σε αυτά να αναγνωρίζεις στοιχεία και του δικού σου εαυτού. Ίσως πάλι και όχι. Τι θα έλεγες, λοιπόν, εσύ στο δικό σου εαυτό;
Φωτογραφία: Συμεών Μανιάτης