Πριν την δημιουργία του κόσμου, υπήρχε μόνο το Χάος. Από το Χάος γεννήθηκαν τρεις κοσμικές οντότητες, ο Ουρανός, η Γαία και ο Έρωτας, όπως αφηγείται ο Ησίοδος στο έργο του “Θεογονία”. Κάθε οντότητα συμβολίζει ένα κομμάτι του κόσμου που μας περιβάλλει με τον Ουρανό να συμβολίζει το άυλο σύμπαν, τη Γαία να συμβολίζει τον απτό και υλικό κόσμο και τον Έρωτα ως την δύναμη ώθησης προς αλλαγή και δημιουργία. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, η Γαία αποτελεί την πρώτη μητέρα και την αρχή της δημιουργίας κραδαίνοντας την δύναμη της ζωής. Από το όνομα αυτής της κοσμογονικής δύναμης πήρε το όνομά της και η δική μας πηγή ζωής, ο πλανήτης Γη.
Γη σημαίνει ζωή. Και ποιος μπορεί να το αρνηθεί αυτό άραγε; Ο πλανήτης μας κατατάσσεται ανάμεσα στους ελάχιστους πλανήτες του Γαλαξία που μπορούν να φιλοξενήσουν και να διατηρήσουν το δώρο της ζωής. Είναι ο ίδιος ζωντανός. Αναπνέει μέσα από τα πράσινα δάση και τα δέντρα του, βλέπει από τον καταγάλανο ουρανό του, τρώει από τους καρπούς και τις καλλιέργειες που γεννάει, σκέφτεται και αισθάνεται μέσα από τα αμέτρητα πλάσματα που κατοικούν σε αυτόν, ονειρεύεται και ταξιδεύει παρέα με τα αστέρια που κεντούν τον νυχτερινό του θόλο, στολίζεται με το συνονθύλευμα των χρωμάτων που δημιουργούν τα άνθη του, με το αψεγάδιαστο κατάλευκο του χιονιού και με το βαθύ μπλε των ωκεανών. Και η λίστα αυτή θα γεμίζει και θα γεμίζει ατέλειωτα, αν κάνουμε την άσκοπη προσπάθεια να απαριθμήσουμε και να περιορίσουμε τις προσφορές της Γης σε μετρήσιμο μέγεθος.
Η φυσική εξέλιξη αυτού του άρθρου θα ήταν σε αυτό το σημείο να κάνουμε για μια ακόμη φορά αναφορά στην καταστροφή που δέχεται ο πλανήτης Γη, το σπίτι μας, από το ίδιο του το δημιούργημα, τον άνθρωπο. Να καταδικάσουμε την αλόγιστη κατάχρηση των πόρων του, την καταστροφή του, τη ρύπανση και και και… Δεν είναι δύσκολο. Αλλά δεν θα συμβεί αυτό.
Αυτή τη μέρα που αφιερώσαμε στη Γη δεν θέλω να αναμασήσω συμφορές που όλοι γνωρίζουμε και δυστυχώς αγνοούμε, αλλά θέλω να θαυμάσουμε και να αναλογιστούμε έστω για λίγες στιγμές το μεγαλείο της Γης.
Η Γη δεν είναι ο πιο μεγάλος πλανήτης, δεν είναι ο αρχαιότερος και παραείναι κοινός για τα δεδομένα μας σε σχέση με το περιστρεφόμενο δαχτυλίδι του Κρόνου ή το βαθύ κόκκινο χρώμα του Άρη. Άλλη μια φορά σφάλλουμε μην αποδίδοντας έστω τον κατάλληλο σεβασμό σε ένα τόσο θαυματουργό δημιούργημα. Πριν περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια σχηματίστηκε ο πλανήτης που ονομάσαμε Γη με τρόπο άγνωστο προς εμάς, τους τόσο μικρούς και τόσο εφήμερους επισκέπτες του μπροστά στο άχρονο αυτό δημιούργημα. Γέννησε αμέτρητους πολιτισμούς και φυλές, ζώα και φυτά, ιστορίες και γεγονότα, τα οποία μπορεί να γνωρίζουμε, να γνωρίσουμε ή μπορεί να μη μάθουμε ποτέ.
Σήμερα, λοιπόν, στις 22 Απριλίου, την Παγκόσμια ημέρα που επιλέξαμε να γιορτάζουμε τη Γη, αφορμώμενη από ένα προηγούμενο άρθρο του blog μας που σας καλέσαμε να μην ξεχνάτε την ευλογία της φύσης και της Γης, σας ζητώ να δείξετε έμπρακτα λίγη αγάπη προς αυτή σηκώνοντας ένα σκουπίδι, φυτεύοντας ένα λουλούδι, ξοδεύοντας μια ώρα λιγότερο ρεύμα, σαν ύστατο φόρο τιμής στη μητέρα Γη.
Τέλος, θα ήθελα να σας παραθέσω κάποια αποσπάσματα από ένα κείμενο που ανακάλυψα πρώτη φορά στο βιβλίο της γλώσσα του δημοτικού και με συντροφεύει από τότε, το οποίο αποτελεί την απάντηση του αρχηγού των Ινδιάνων, όταν ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. ζήτησε να αγοράσει τμήμα της γης τους.
“Είμαστε ένα μέρος της γης, κι αυτή, πάλι, ένα κομμάτι από εμάς. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι οι αδερφές μας. Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι οι αδερφοί μας. Τα βράχια στους λόφους, το πράσινο χρώμα των λιβαδιών, η ζεστασιά του πόνυ και ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Γι’ αυτό και όταν ο Μεγάλος Αρχηγός στην Ουάσιγκτον μας παραγγέλνει ότι θέλει να αγοράσει τη γη μας ζητάει πολλά από εμάς. Ο Μεγάλος Αρχηγός μάς παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζήσουμε άνετα μεταξύ μας. Θα σκεφτούμε, λοιπόν, την προσφορά του για ν’ αγοράσει τη γη μας. Αλλά δε θα είναι κι εύκολο. Γιατί αυτή η γη είναι για μας ιερή. \[…\] Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Αυτό το ξέρουμε.”
Ελπίζω πλέον να το ξέρετε κι εσείς.