Είναι τα 29 το τέλος;

Πώς πηγαίνει το πλάνο της ζωής σου;

Έχεις εξασφαλίσει και σημαντικότερα έχεις αποφασίσει ποιος θα είσαι, πού θα είσαι και με τί θα ασχολείσαι στα 30; Αν όχι, πόσος χρόνος σου μένει; Αν αγχώθηκες και εσύ με τις παραπάνω ερωτήσεις, συγχαρητήρια, βιώνεις τη σημερινή πραγματικότητα.

Ένας από τους φόβους μου ήταν πάντοτε, αν ζω τη στιγμή και αν προσλαμβάνω το μέγιστο σε εμπειρίες. Εμβαθύνοντας, συνειδητοποίησα πως υπάρχει μια άρρητη λίστα με πράγματα που πρέπει να διαγράψω, ώστε να θεωρούμαι «επιτυχημένη». Μετά συνειδητοποίησα πως αυτό που περιγράφει τέλεια τη νεανική ηλικία των 20 είναι η φράση «ναι μεν, αλλά». Ναι μεν να κυνηγήσεις τα όνειρα σου, αλλά φρόντισε να αποφασίσεις γρήγορα ποια είναι αυτά, να σου εξασφαλίσουν κοινωνική υπόληψη, οικονομική ευμάρεια και προπάντων μέχρι τα 29 το αργότερο να τα έχεις πραγματοποιήσει και φυσικά να μην τα έχεις αλλάξει.

Οι δέκα εντολές της νεανικής ζωής, που σαν ευαγγέλιο οι περισσότεροι κηρύττουν, ξεκινούν πάντοτε με την ίδια φράση, «είσαι νέος», η οποία λειτουργεί ως τέλεια δικαιολογία για οτιδήποτε τη συμπληρώνει. Είσαι νέος, λοιπόν, ζήσε έντονα, κάνε λάθη, γίνε παράτολμος, τώρα είναι η στιγμή να είσαι ανέμελος, γνώρισε τον εαυτό σου, διεύρυνε τους ορίζοντές σου. Μη συμβιβάζεσαι, αμφισβήτησε την καθεστηκυία των πραγμάτων και θεσμών, δημιούργησε την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο, κάνε κάτι καινούργιο, δικό σου, που σε εκφράζει.

Την ίδια στιγμή όμως, η τέλεια αυτή δικαιολογία της νεανικότητας, λειτουργεί ως κατηγορία από τους ίδιους πιστούς, που τώρα αναιρούν τις εντολές που προηγουμένως διέδιδαν. Να ζεις, λοιπόν, ισορροπημένα, μην κάνεις τόσα λάθη, να προσέχεις περισσότερο και να κάνεις πιο έξυπνες επιλογές, ανάλαβε περισσότερες ευθύνες, επικοινώνησε επιτέλους ποιος είσαι, διεύρυνε τους ορίζοντες σου αλλά μόνο με τρόπο που εξασφαλίζουν την προδιαγεγραμμένη επιτυχία. Συμβιβάσου με κάτι, ενσωματώσου με την κοινωνική ροή των πραγμάτων, δε θα αλλάξεις εσύ τον κόσμο επιπόλαιε, μη ρισκάρεις τόσο και αποτύχεις. Και κάπου εκεί, το πράγμα δυσκολεύει και μπερδεύει, δημιουργώντας την απορία: να μάθω χαράζοντας τη δική μου πορεία αφήνοντας τις εμπειρίες και τις προσλαμβάνουσες μου να με διαμορφώσουν ή να υπακούσω κάποιο μεγαλύτερο που μπορεί να ξέρει; Κι αν ξέρει, είναι επειδή υπάκουσε στη σειρά του ή επειδή δεν υποτάχθηκε;

Εκεί ακριβώς ξεκινάει η πάλη με την «εκπληκτική» φράση «εγώ στην ηλικία σου…», η οποία δημιουργεί άγχος και φόβο πως είμαστε ανεπαρκείς. Είναι γεγονός πως αν κοιτάξουμε μερικά χρόνια πίσω οι ρυθμοί απόκτησης σταθερής εργασίας, δημιουργίας οικογένειας και πλήρους ανεξαρτησίας από κάθε άποψη ήταν πιο γρήγοροι, με αποτέλεσμα τα πάντα να πραγματοποιούνται πιο σύντομα. Η τότε πραγματικότητα όμως, τη δεδομένη στιγμή χρησιμοποιείται λανθασμένα ως τρόπος αξιολόγησης των επιτευγμάτων μας και αυτό γιατί εμμένουμε στο αποτέλεσμα, χωρίς να εξετάζεται η συνθήκη και το πλαίσιο στο οποίο ζούμε. Και ενώ η ίδια η κοινωνία συνεχίζει να μετατρέπει τις μη μετρήσιμες αξίες, όπως η ευτυχία, σε μετρήσιμες, τα κατορθώματα που καταμετρά για να στεφθείς επιτυχημένος έχουν αλλάξει και πολλαπλασιαστεί. Επομένως όχι, όντας στην τότε ηλικία σας δε χρειάζεται να έχω χτίσει το δικό μου σπίτι γιατί είναι αποδεκτό το να νοικιάζω ένα, δε χρειάζεται να είμαι παντρεμένος γιατί είναι αποδεκτό το να είμαι κατά του γάμου, δε χρειάζεται να έχω γίνει μητέρα ή πατέρας γιατί μπορεί να μη θέλω αυτό το ρόλο. Χρειάζεται όμως, όπως κοινωνικά υποστηρίζεται, να έχω πτυχίο, να έχω κάνει ενδεχομένως ένα μεταπτυχιακό, να έχω μάθει μία δεύτερη ξένη γλώσσα ίσως και μία τρίτη, να συμμετέχω ενεργά σε δράσεις, να καταλαμβάνω και να διαχειρίζομαι πολλαπλούς ρόλους, να αποκτώ συνεχώς καινούργιες γνώσεις, να έχω προσωπική και κοινωνική ζωή, να μεριμνώ για την ψυχική μου υγεία και να βρίσκω χρόνο για ανάπαυση. Και ενώ το παραθυράκι του χρόνου φυσικά παραμένει το ίδιο, επειδή ακριβώς οι απαιτήσεις αυξάνονται, φαντάζει πια στενό, σχεδόν αποπνικτικό, καθιστώντας έτσι πρακτικά αδύνατη τη συνολική «επιτυχία» μέχρι τα 30.

Ας μην γίνομαι όμως ισοπεδωτική και για να αποφύγω τυχόν παρεξηγήσεις, βεβαίως και κάποιος μπορεί να καταφέρει τα παραπάνω και να είναι λειτουργικός. Καθοριστική ειδοποιός διαφορά εν προκειμένω, να το θέλει πραγματικά, να αποτελεί συνειδητή επιλογή του, να τον κάνει χαρούμενο και να εξασφαλίζει την ομαλή ροή της ζωής του στις προεκτάσεις που τον ενδιαφέρουν. Τί γίνεται όμως στην περίπτωση που ο αρχικός στόχος/όνειρο που είχες αποφασίσει στην τρυφερή ηλικία των 18 αλλάξει ή δεν συμφωνεί από την πρώτη στιγμή με τις κοινωνικές απαιτήσεις και επιταγές; Γιατί πρέπει να πάρω ένα πτυχίο που δε θα χρησιμοποιήσω, γιατί πρέπει να σπουδάσω κάτι που δε με ενδιαφέρει, γιατί πρέπει να σπαταλήσω, χωρίς καλό λόγο, εκείνα τα χρόνια; Γιατί απλά να μη γίνει αντίστροφα, να προσπαθήσω δηλαδή αρχικά για αυτό που θέλω και ονειρεύομαι και σε δεύτερο χρόνο να πάρω κάποιο πτυχίο; Πόσο στα αλήθεια έχουμε απενοχοποιήσει την αλλαγή πορείας στα 25 ή τα 30; Όταν εγώ ως άνθρωπος έχω αλλάξει, γιατί οι επιλογές μου να παραμένουν οι ίδιες;

Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι φοβόμαστε την αλλαγή και αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν υπάρχει «κατηγορώ», μιας και η επιτυχία αποτελούσε πάντοτε μονόδρομο και απαίτηση. Όλοι κυνηγούμε να ικανοποιήσουμε, πέρα από εμάς, τους γονείς μας, την ευρύτερη οικογένεια, την κοινωνία και γενικότερα τον κόσμο που πάντοτε μιλά και τίποτα δεν λέει . Από την πιο μικρή ηλικία, μας έχουν αποκαλύψει τα εργαλεία που θα οδηγήσουν σε αυτή, παραλείποντας τεχνηέντως να μας μάθουν να αποτυγχάνουμε, κλέβοντας τη δόξα που υπάρχει στην αποτυχία -περίεργο ακούγεται αυτό ε;. Φυσικά, γιατί η αποτυχία δεν είναι εγγυημένα κάτι κακό, σε βοηθάει να εξελιχθείς, σε διδάσκει πράγματα που η επιτυχία ποτέ δεν θα μπορέσει, σε ελευθερώνει και σου δίνει τη δυνατότητα να ξαναπροσπαθήσεις χαρίζοντας σου λευκή σελίδα, λυτρώνοντας σε από τα ίδια σου τα λάθη.

Συνολικά, αυτό που θέλω να πω, και ίσως κάποιοι έχουν ανάγκη να ακούσουν, είναι πως οφείλουμε την αφοσίωσή μας στον εαυτό μας και μόνο. Επομένως, είναι εντάξει αν θέλεις να αλλάξεις τις επιλογές σου, όποτε και όσες φορές θέλεις, αρκεί να προσπαθείς για το καλύτερο δυνατό. Το καλύτερο δυνατό όμως για σένα, όπως εσύ ακριβώς έχεις ορίσει και γνωρίζεις, εξάλλου η επιθυμία από τον φόβο απέχουν μόλις μία απόφαση.

Παρόμοια Άρθρα

Osmosis - TEDx AUTH
Περισσότερα
The Cleaningans - TEDx AUTH
Περισσότερα
lets-talk-about-comedy
Περισσότερα