Τα Σόδομα και τα Γόμορρα είναι πόλεις που περιγράφονται στο βιβλίο της Γενέσεως κι έχουν μείνει γνωστές για την καταστροφή τους από την οργή του Θεού. Οι άνθρωποί τους εμφανίζονται διεφθαρμένοι, να υποπίπτουν σε «επαίσχυντα» πάθη, εννοώντας – κυρίως και μεταξύ άλλων – τις ερωτικές συνευρέσεις ομοφυλόφιλων ατόμων.
Από την εν λόγω βιβλική αφήγηση αφορμάται… youtuber θεολόγος, ο οποίος ανήρτησε – και αργότερα, μετά τις αντιδράσεις, αφαίρεσε – βίντεο στο οποίο ο ίδιος υποδύεται έναν πατέρα που ο γιος του του εκμυστηρεύεται τη σεξουαλική του έλξη από άτομα του ίδιου φύλου. Γεμάτος κατανόηση, ο πατέρας σπεύδει να καθησυχάσει τον γιο του, διαβεβαιώνοντάς τον ότι δεν επιθυμεί να τον αλλάξει κι η αγάπη του για εκείνον δεν εξαρτάται από τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Αλλά, φευ, των διαπιστεύσεων της άνευ όρων αγάπης δεν έπονταν οι τίτλοι τέλους, αλλά η ανατροπή των προειρημένων, με ένα λογύδριο εν είδει κατήχησης, που απηχούσε μεσαιωνικές, τουλάχιστον, αντιλήψεις, παραινώντας τον να αποτάξει την «αμαρτωλή» φύση του.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σχόλια των χρηστών για το συγκεκριμένο βίντεο, με άτομα να δηλώνουν γεμάτα ενοχή την προσπάθειά τους να ελέγξουν τις ομοφυλοφιλικές διαθέσεις τους και, ως εκ τούτου, να φιμώσουν το σώμα τους, να αμφισβητήσουν εκ θεμελίων την ίδια τους την υπόσταση. Καταφέρνει, λοιπόν, ο συγκεκριμένος θεολόγος, ως αυτόκλητος θεματοφύλακας των χρηστών ηθών – άραγε για πόσα εγκλήματα να ευθύνεται η προσχηματική τήρηση αυτών των «χρηστών ηθών»! – να αναιρέσει μία από τις βασικές αρχές της πίστης που πρεσβεύει∙ την Αγάπη.
Πενήντα σχεδόν χρόνια αφότου η ομοφυλοφιλία διαγράφηκε επίσημα από το εγχειρίδιο των νοητικών ασθενειών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και φαίνεται, δυστυχώς, να μην έχουν αλλάξει και πολλά, ιδίως στην ελλαδική πραγματικότητα. Με μια επικίνδυνα περιορισμένη ελληνόφωνη βιβλιογραφία, το φάσμα των ομοφυλοφιλικών δεσμών παραμένει στην ουσία του για ένα σημαντικό σύνολο ανθρώπων terra incognita, με όλες τις αγκυλώσεις που κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Την ίδια στιγμή, οι διαθέσιμες «μελέτες» που αφορούν στο εν λόγω ζήτημα, στο μεγαλύτερο μέρος τους, δεν είναι τίποτε περισσότερο από λιβελλογραφήματα, χωρίς ίχνος επιστημονικού κύρους.
Με τα ομοφυλόφιλα άτομα να αντιμετωπίζονται από ένα μέρος του πληθυσμού ως οι σύγχρονες μάγισσες που πρέπει να ριχτούν στην πυρά, δεν είναι αξιοπερίεργη η ύπαρξη κλινικών «θεραπείας» της ομοφυλοφιλίας. Χαρακτηριστικό είναι το πρότζεκτ της φωτογράφου Paola Paredes υπό τον τίτλο «Until you change». Η ίδια η Paredes, ούσα λεσβία, επέλεξε να εγκλειστεί σε μία τέτοια κλινική για έξι μήνες, στη διάρκεια των οποίων έπαιρνε κρυφά συνέντευξη από επίσης έγκλειστες γυναίκες για τα μαρτύρια στα οποία υποβάλλονταν, με στόχο την «αποκατάστασή» τους. Αποτέλεσμα του εγχειρήματός της ήταν μία σειρά φωτογραφιών με πρωταγωνίστρια την ίδια, όπου αναπαριστούσε θεατρικά τα βασανιστήρια που υφίσταντο τα ομοφυλόφιλα άτομα, βασανιστήρια που τίποτα δεν είχαν να ζηλέψουν από τα αντίστοιχα της Ιεράς Εξέτασης.
Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγοι αυτοί που αντιτίθενται στην ιδέα εορτασμού της ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας, δηλώνοντας μεν ότι δεν είναι ομοφοβικοί, διευκρινίζοντας δε ότι οι σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δε θα πρέπει να περνούν τα όρια της κρεβατοκάμαράς τους, αφαιρώντας από αυτούς τους ανθρώπους το δικαίωμα να εκφράζουν την αγάπη και την τρυφερότητά τους. Παραγνωρίζουν, ωστόσο, το αυτονόητο∙ ο έρωτας δεν περιορίζεται στη σεξουαλική επαφή καθαυτή, αλλά πρωτίστως κρύβεται στις ανεπαίσθητες χειρονομίες, στα αγγίγματα, στα βλέμματα. Και, για όσο άνθρωποι υφίστανται διακρίσεις και περιθωριοποιούνται, μία διεθνής ημέρα υπενθύμισης του αυτονόητου είναι πάντα μια καλή αφορμή κινητοποίησης, για να προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε έναν κόσμο λιγότερο αντίθετο προς τη συνείδησή μας και περισσότερο σύμφωνο με τα όνειρά μας.