Όλοι μας, ανεξαιρέτως φύλου, θρησκείας, ιδεολογίας έχουμε την εσωτερική ανάγκη ή την τάση εξωτερίκευσης συναισθημάτων, κυρίως αγάπης για τον εαυτό μας και για τους γύρω μας, λόγω του ότι είμαστε κοινωνικά όντα και υπάρχει αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους αλλά και ατομικά ως αυθύπαρκτες μονάδες. Όμως όταν η αγάπη γίνει υπερβολική για τον εαυτό μας και ανύπαρκτη για τους γύρω μας; Τι είναι αυτό που μας ωθεί στον εγωκεντρισμό;
Εγώ. Προσωπική αντωνυμία. Εκφράζει το πρόσωπο το οποίο μιλά. Η θεωρία λέει αυτά, πρακτικά όμως αυτό πως εξηγείται; Έχεις σκεφτεί πόσες φορές μιλάς για το εγώ σου; Κάθε πότε μιλάς για το άτομό σου; Κατά πόσο σε ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός σου και τίποτα άλλο παρά μόνο η δική σου ικανοποίηση;
Ξέρεις κάτι; Πάντα σε ενδιαφέρει το εγώ σου. Αυτό σε καθιστά φυσιολογικό. Γεννιόμαστε για να μας αγαπάμε. Να βρούμε αυτό το κάτι που θα μας κάνει ξεχωριστούς γιατί ο καθένας από μας έχει το κάτι ξεχωριστό. Αυτό το ξεχωριστό που θα ολοκληρώσει την αλυσίδα της κοινωνίας μας. Έτσι, θα φτάσουμε στο σημείο να αλληλεπιδρούμε με την κοινωνία που βρισκόμαστε αλλά και να αναπτυσσόμαστε μέσα σε αυτή. Όλα αυτά καλά θεωρητικά. Τι γίνεται όμως στην σημερινή πραγματικότητα; Ζεις για σένα ή μαζί με τους άλλους ανθρώπους (από γνωστούς μέχρι άγνωστους) ;
Ο Ωνάσης έχει πει: «Κάποιοι θέλουν τα πάντα από κάτι. Άλλοι κάτι από όλα. Εγώ τα θέλω όλα». Μέσα από αυτή την πρόταση προβάλλεται σαν καθρέφτης, η σημερινή κοινωνία . Όλοι τα θέλουν όλα. Όλοι πορεύονται με το πανίσχυρο εγώ τους. Δεν αντικρίζουν τις επιπτώσεις των πράξεων τους. Θεωρούν πως τα ξέρουν όλα. Είναι γνώστες όλων των πραγμάτων. Γνωρίζουν τα πάντα άρτια οι «εαυτοί» τους και αποκλειστικά αυτοί.
Σε καμία περίπτωση αυτό που αναφέρω δεν ισχύει πάντοτε και δεν ισχύει για όλους . Μα έστω και μία φορά στην ζωή μας έχουμε βάλει το εγώ πάνω από το κοινό καλό, είτε γιατί έπρεπε, είτε όχι. Αυτό το εγώ που είναι καλά ριζωμένο μέσα μας και τις περισσότερες φορές μας κυβερνά. Ένα συνεχές εγώ. Και στο τέλος… τι; Ποια θα είναι αυτή η αλλαγή μέσα σου; Η ηθική βελτίωση για σένα και για όλους θα επέλθει τελικά; Ή θα παραμείνεις στάσιμος , εκεί, συντροφιά με το εγώ σου;
Σίγουρα, δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι σε αυτό το θέμα. Οι κοινωνία και οι απαιτήσεις της μας έχουν οδηγήσει στον εγωκεντρισμό. Αυτό είναι στενά συνδεδεμένο με το τι μπορώ να έχω ή τι έχει στην κατοχή του ο διπλανός μου. «Είναι αυτός κάτοχος ενός πτυχίου ή έχει κάποια διάκριση -θέλω και γω» λέμε συχνά. Ναι μεν, αλλά. Απ΄την μία μεριά είναι η καλή εκδοχή του ότι βλέπεις κάτι, έχεις ένα ερέθισμα και θέλεις και εσύ να εξελιχθείς. Απ΄την άλλη μεριά και σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει φθόνος, εσύ θέλεις ναι μεν να έχεις πτυχίο αλλά ο υποτιθέμενος «άλλος» που θα έχει παρόμοια κατάρτιση με σένα να μην έχει τόσες ικανότητες και κατάρτιση ώστε να πάρει κάποια επαγγελματική θέση που θα μπορούσε να την έχεις κατοχυρώσει εσύ.
Ποιοι κατατάσσονται σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων και πως έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο; Όλα τα ερωτήματα αυτά, έχουν να κάνουν με την παιδεία και κατά συνέπεια με τον χαρακτήρα του κάθε ατόμου χωριστά. Το ποιόν σου άραγε, εκεί από όπου προέρχεσαι, μπορεί να συνεπάγεται ότι θα είσαι πιο σκληρό ή πιο ευαίσθητο άτομο με τους γύρω σου; Σίγουρα όλοι δεν έχουμε την ίδια διαπαιδαγώγηση ούτε τον ίδιο τρόπο ζωής. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να φερθούμε -ή αντίστοιχα μπορούμε σε μέγιστο βαθμό να συμπεριφερθούμε- εγωιστικά και εγωκεντρικά. Συν της άλλης, θα πρέπει και ο καθένας από εμάς ως λογικό ον να πράττει αναλόγως στις διάφορες περιπτώσεις που θα του τύχουν. Συμπέρασμα, όλα λίγο ή πιο πολύ συμβάλλουν ώστε να υπάρξει αυτή η «σχισμή» στον τρόπο συμπεριφορά μας.
Η φράση: «Κανείς δεν πνίγηκε καταπίνοντας τον εγωισμό του» είναι το έναυσμα ώστε όλα να εξελιχθούν λίγο διαφορετικά και η τροπή που θα πάρουν τα πράγματα να μην συγκαταλέγει μέσα της όλα τα εγώ του κόσμου!
