Το ζεύγμα της ενσυναίσθησης

Το ζεύγμα, όταν αναφέρεται στον άνθρωπο, αφορά μια ένωση και αλληλεπίδραση παραπάνω από επιδερμική . Και η ένωση αυτή βρίσκει τον τρόπο της να συμβαίνει κι ας είναι άλλοτε περίπλοκη και άλλοτε δύσκολη. Γιατί παρότι η αφομοίωση και αποδοχή χαρακτηριστικών και συμπεριφορών είναι μια διαδικασία αβέβαιη, γρήγορα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα και βαθύτερα από αυτά που μας χωρίζουν.
 
“Τι είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει;” Μια ερώτηση τόσο αυθαίρετη όσο και συγκεκριμένη, τόσο λιτή μα και πολυσήμαντη. Η απάντηση μπορεί να ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από κατάσταση σε κατάσταση, αλλά τελικά βασίζεται στην ίδια σταθερά. “Είμαι άνδρας, γυναικά”, “είμαι έγχρωμος, λευκός”, “είμαι σπουδαγμένος, πεπαιδευμένος”, “είμαι ελεύθερος και άρα άνθρωπος”, “είμαι εγώ και δεν ανήκω πουθενά αλλού παρά στο “εμείς”, στο ζεύγμα που δημιουργούν οι διαφορές μας. Οι έννοιες και εκτάσεις της ταυτότητας μπορεί να ποικίλουν σε βαθμό που δεν τέμνονται πουθενά, μα οι αλήθειες των ανθρώπων τέμνονται εκεί που υπάρχει ο άνθρωπος.
 
Κουλτούρα: οι πολιτισμικές αξίες, τα χαρακτηριστικά και οι συμπεριφορές που υπακούν στην κοινή ανάγκη για αυτοπραγμάτωση. Από τον μικρόκοσμο της προσωπικής ηθικής στο ζεύγμα της συνύπαρξης του συνόλου στον κοινό στίβο της ζωής. Μα όταν η συζήτηση φτάνει στη έννοια της πολυπολιτισμικότητας, η διαφορετικότητα κυβερνά την συνύπαρξη ξυπνώντας κάθε άλλο παρά “πολιτισμό”.
 
Δεν χρειάζεται να αφήσεις το περιβάλλον που σου επιβεβαιώνει την ταυτότητα, ακόμα και την χώρα σου, για να οικειοποιηθείς την έννοια της μοναξιάς. Εκείνη σε βρίσκει ακόμα και αν δεν είσαι έτοιμος/η να την αντιμετωπίσεις. Ανεξαρτήτως κινήτρου ή πρόθεσης, η έκθεση σε μια νέα κουλτούρα, έναν άλλο πολιτισμό προκαλεί αμηχανία. Όσα θεωρούσες γνώριμα γίνονται άγνωστα και καλείσαι από την αρχή να γνωρίσεις τις κοινές πρακτικές αλλά και τους κινδύνους της κάθε κουλτούρας. Όταν η ζυγαριά των προτεραιοτήτων προστάζει κάποιον να αφήσει όλα σε όσα ανήκε και να ζήσει σε νέους πολιτισμούς, ότι και να συνεπάγεται αυτό, έχει δεχτεί κλεφτές ματιές που τον κάνουν να νιώθει παράταιρος στον μικρόκοσμο που έχει χτίσει ο διπλανός του. Ευτυχώς έχουμε μάθει ότι οι άνθρωποι δεν κρίνονται από γρήγορες ματιές, αλλά είναι τα βαθύτερα γνωρίσματα τους, οι πράξεις τους, οι προθέσεις και οι αντιδράσεις τους που μας φέρνουν κοντά τους ή τουλάχιστον μας επιτρέπουν να επικοινωνήσουμε.
 
Η επικοινωνία ανάμεσα σε πολυπολιτισμικές αλληλεπιδράσεις δεν είναι πάντα προφορική, δεν χρειάζεται καν να είναι άμεση. Κάποιες φορές οι άνθρωποι προκειμένου να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά μεταξύ μας χρειαζόμαστε απλώς την ανεπτυγμένη ικανότητα του συναισθήματος. Η εν-συναίσθηση είναι εκείνη που μας κάνει να αποδεχόμαστε και να αντιλαμβανόμαστε, χωρίς απαραίτητα να συμφωνούμε, τα αισθήματα και όσα χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο. Μόνο τότε αλληλοεπιδρούν οι σκέψεις μας και επιτρέπουμε την έκβαση της επικοινωνίας, ανεξαρτήτως πλευράς ή προέλευσης.
 
Όταν διασφαλίζεται πρώτα η διάθεση και κατόπιν η εν-συναίσθηση της επικοινωνίας, η αλληλεπίδραση μεταξύ πολιτισμών με κοινό στόχο την ανάγκη του ανθρώπου για αυτοπραγμάτωση, δεν προϋποθέτει κοινή γλώσσα, θρησκεία, παρελθόν και όλα όσα μας δομούν ως ανθρώπους. Το έλλειμμα αναπληρώνεται, η αποδοχή γίνεται αμοιβαίος σεβασμός και διαφορετικές κουλτούρες ενώνουν τον άνθρωπο. Όσα άφησε ένας άνθρωπος πίσω παύουν να τον αφήνουν μισό και κενό, μα ανεπτυγμένο με νέες οπτικές γωνίες, νέες προοπτικές.
 
Η συνύπαρξη διαφορετικών κουλτουρών και η αλληλοαποδοχή αυτών , είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς τα ανθρωπιστικά ιδανικά μιας κοινωνίας. Η διαφορετικότητα, με κάθε τρόπο προβολής της, δεν σημαίνει διαχωρισμός αλλά ευκαιρία πρόσβασης σε έναν μεγαλύτερο κύκλο επιρροής, αυτόν όλου του κόσμου. Το άγνωστο πάντα έχει την τάση να τρομάζει και ο άνθρωπος έχει την τάση να το περιθωριοποιεί. Αυτό συμβαίνει όμως με την πρώτη ματιά, την κλεφτή. Αν το κοιτάξουμε καλύτερα και εισάγουμε στον πολιτισμό μας την ηθική της ενσυναίσθησης και του αμοιβαίου σεβασμού, από την μονάδα στο σύνολο, να πηγάζει από τις μικρές επιλογές στο κοινό καθήκον. Από την αποδοχή του διπλανού μέχρι την αποδοχή της άλλης οπτικής γωνίας, θα δούμε ότι η εναρμόνιση με το άγνωστο δεν φαντάζει πια αδύνατη, μα αντιθέτως μας κάνει πιο δυνατούς από ποτέ, δίνοντας μας προοπτική.
 
Μπορείς να ακούσεις περισσότερα για το #zeugma στα ThePodSessions της ομάδας του Blog:
https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/tracks/598681413&color=%23ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&show_teaser=true&visual=true

Παρόμοια Άρθρα

Osmosis - TEDx AUTH
Περισσότερα
The Cleaningans - TEDx AUTH
Περισσότερα
lets-talk-about-comedy
Περισσότερα