Βουτιά στη ζωή με τα μάτια ανοιχτά

Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή μας συναρπαστική; Για μένα σίγουρα είναι και η ιδέα μιας νέα προοπτικής. Χίλιες ζωές να είχα, χίλιες φορές θα ζούσα διαφορετικά. Θα τα άλλαζα όλα από την αρχή. Θα ζούσα πιο αληθινά, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου ποια είναι αυτά που αξίζουν πραγματικά. Θα τα έβλεπα όλα κάθε φορά από μια νέα οπτική. Μια οπτική που μου προσφέρει μια καλύτερη ζωή. Μα μήπως έχουμε προοπτική για αλλαγή και σε αυτή τη μοναδική ζωή;
Την έννοια των διαφορετικών οπτικών την αντιλήφθηκα πολύ πρόσφατα στο μυαλό μου. Συνέβη όταν συνειδητοποίησα τους λόγους για τους οποίους μαλώνουν οι άνθρωποι και τότε σοκαρίστηκα. Δεν μπορούσα να κατανοήσω πώς μπορεί να υπάρχει μια πραγματικότητα διαφορετική από αυτή που αντιλαμβάνομαι εγώ. Ότι δηλαδή η αλήθεια που πιστεύω εγώ ακράδαντα και εμμονικά, μπορεί να απέχει παρασάγγας από την αλήθεια που αντιλαμβάνεται ο άλλος. Σοκαρίστηκα ακόμα περισσότερο όταν κατάλαβα ότι η αλήθεια που αντιλαμβανόμουν εγώ πέντε χρόνια πριν, ο τρόπος που έβλεπα τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικός από τον τρόπο που λειτουργώ σήμερα. Κάθε μέρα, προσθέτοντας νέες εμπειρίες και γνώσεις και έχοντας διαφορετικά συναισθήματα αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα πολύ διαφορετικά από ό,τι έκανα χθες. Και αυτό είναι συναρπαστικό αν σκεφτείς ότι κάθε μέρα, έχεις κάτι νέο να περιμένεις από τον εαυτό σου, κάτι να σε εκπλήξει, κάτι να σε κάνει να γνωρίσεις μια νέα οπτική.

 

Θεωρώ ότι η αναζήτηση της πραγματικής αλήθειας και το κυνήγι νέων οπτικών και ερεθισμάτων είναι ο μόνος τρόπος ώστε να καταφέρουμε τελικά να ζήσουμε όπως επιθυμούμε. Κι αυτό γιατί, συχνά η οπτική μέσα από την οποία βλέπουμε τα πράγματα δεν είναι αρκετή ή σωστή για την πλήρη αντίληψη της πραγματικότητας. Είναι φορές που κολλάμε και εστιάζουμε σε λανθασμένα γεγονότα αδυνατώντας να δούμε την αλήθεια. Όπως όταν είμαστε ερωτευμένοι αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μόνο με τα συναισθήματα μας και δεν ακούμε, δε βλέπουμε και δε σκεφτόμαστε καθαρά, έτσι και η μονόπλευρη θέαση της πραγματικότητας σε κάθε φάση της ζωής μας, μας ρίχνει σε αδιέξοδα, καθιστώντας μας ανίκανους να δούμε τι συμβαίνει. Βρισκόμαστε ξαφνικά σε καταστάσεις και ρουτίνες οι οποίες δεν μας ικανοποιούν και παλεύουμε συνεχώς να δραπετεύσουμε απ’αυτές. Παραπονιόμαστε ότι όλα είναι στραβά και τίποτα δεν μπορούμε να αλλάξουμε, παρά να αποδεχτούμε ότι έτσι είναι η ζωή και απλά είμαστε καταδικασμένοι να συμβιβαστούμε να τη ζήσουμε.

 

Όσο θλιβερό κι αν ακούγεται, αν το σκεφτούμε καθαρά, το κάνουμε συνεχώς. Βυθιζόμαστε σε καταστάσεις και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτές. Ακόμα και τα λόγια τρίτων, τα ερεθίσματα μιας νέας οπτικής συχνά τα απορρίπτουμε λέγοντας «Δεν ξέρεις εσύ. Μόνο αν ήσουν στη θέση μου θα καταλάβαινες τι περνάω». Γιατί δε θέλουμε να δούμε τα πράγματα αλλιώς, να αλλάξουμε την οπτική μας γωνία. Προτιμάμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά μια «κακή» πραγματικότητα, παρά να αποφασίσουμε να την αλλάξουμε ριζικά. Ίσως φοβόμαστε, ίσως δειλιάζουμε, ίσως έχουμε συνηθίσει να ζούμε ως έρμαια της μοίρας μας. Ένα τεράστιο λάθος, μια άβυσσος στην οποία έχουμε βυθιστεί, ίσως να μη μοιάζει τόσο σοβαρή στα μάτια ενός τρίτου, γιατί πράγματι και εμείς οι ίδιοι, αν δούμε την πραγματικότητα από μια διαφορετική οπτική θα συνειδητοποιήσουμε ότι καμιά άβυσσος δεν είναι τόσο τραγική.

 

Εξάλλου, δεν υπάρχει κανένας τοίχος χτισμένος, που να μην τον χτίσαμε εμείς. Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο στο δρόμο μας, που να μην το βάλαμε εμείς, συκοφαντώντας τους ίδιους μας τους εαυτούς. Και μπορεί πράγματι να υπάρχουν πράγματα, τυχαία ή θεϊκά ή μοιραία, τα οποία θα μας πονέσουν, θα συμβούν και θα υπάρξουν παρά τη θέληση μας. Αλλά αυτά δεν είναι σημαντικά. Σημαντικός είναι ο τρόπος που αντιδράμε σε αυτά. Βιώνουμε τα γεγονότα με τρόμο και αφήνουμε να μας ελέγξουν περισσότερο κι από όλα εκείνα που δεν ήταν στο χέρι μας να ελέγξουμε ή να αποτρέψουμε. Βασανιζόμαστε από όλα εκείνα που νομίζουμε ότι δε μπορούμε να γκρεμίσουμε, από όλα εκείνα που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε άλλη εναλλακτική.
 
Κοιτάμε τα προβλήματα μας από μια μόνο οπτική, σκαρφαλώνουμε στο δέντρο και χάνουμε τη δύναμη του δάσους. Όμως τελικά, ίσως χρειάζεται κάποιες φορές ακόμα και τη δική μας ιστορία, να την κοιτάξουμε λιγάκι από ψηλά ως παντογνώστες αφηγητές. Μπορεί και πάλι να μην τα γνωρίζουμε όλα, αλλά τουλάχιστον θα είμαστε σε θέση να δούμε καθαρά όλες αυτές τις οπτικές και τις εναλλακτικές που ήταν εκεί για να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη, απλά ήμασταν τυφλοί για να τις δούμε. Τώρα πια θα γνωρίζουμε καλά ότι τη ζωή για να τη ζήσεις στο μέγιστο, πρέπει να κάνεις βουτιά μέσα σε αυτή με τα μάτια ανοιχτά, χωρίς να θέτεις εμπόδια στον εαυτό σου. Και αν όλες οι διαφορετικές οπτικές φέρνουν κι από ένα νέο ταξίδι, δε μένει πάρα να ετοιμάσουμε αποσκευές και να τις αναζητήσουμε. Πάντα όμως, με τα μάτια ανοιχτά.

Παρόμοια Άρθρα

Osmosis - TEDx AUTH
Περισσότερα
The Cleaningans - TEDx AUTH
Περισσότερα
lets-talk-about-comedy
Περισσότερα